(okumak isteyenler için çok uzun ama duygusal bir metin bırakıyorum buraya -bendenizden-)
(Askerden dönen Necmi'nin annesini kaybetmesi üzerine arkadaşına bunu anlatması)
Necmi başını büküp olayları tek tek anlatmaya başladı. ‘Valla devrem ne sen sor, ne ben söyleyem. Bizimkiler de bilmez ama benim sonum yakındır. Benim Valideyi hatırlar
Yoldayız, yolcuyuz, yoluz..
Her ne kadar bazen tek ayak üstünde yaşadığımızı hissetsekte,
İmanın her zerresi, ümidin soluğuyuz.
Her şey iyi olacak diye bir kaide yok.
Acılarında, sevincinde gelme amacı gitmek içindir.
Her şey bitmek için başlar.
Hem hüznün baş rolü,
hem mutluluğun doruğuyuz.
Sahi,
Saat kaç?
Kaç yaşındayız?
Kaç yara aldık, kaç daha alacağız?
Kaçmalı mıyız?
Kimse hatırlatmaz mı bize,
İnsanoğluyuz.
Her yeni günün sebebi biziz.
Her nefese bin şükür borçluyuz.
Dert başımızda taç, derman altında saç.
Yürümekten çok düşmeye doyamasakta,
Boğazımıza kadar sonsuz bir umut ile doluyuz...
.. Alıntı
Erteledik zamanında
Zamanı geçti
Sevginin,ailenin,dostluğun..
Hepsi burda
Veya
Hiçbiri burda değil
Peki ne oldu şimdi
Yaşamaya değer gördüklerimizin
Onlar için ertelediklerimizin
Nasıl olsa varlar dediklerimizin
Ardından bakıp
Aramaya koyulduk
Peki şimdi ne mi yapıyoruz
İnsanoğluyuz biz
Arlanmıyoruz
Ne iflah olmaz bir akıllanmazlık bu
Nerde o insanı diğer mahluklardan ayıran
Düşünme yetisi
Yok,tükendi
Sonuca aldanmayan
Aklını kullanmayan
Boşvermişliğini haz sanan
Ne de yazık
Bi şeylere dönüşüp durduk .
Nec.
Madem ki; kâinat sonsuz
Madem ki; bir şeye inanmışız "Allah" diye
Ve madem ki; insanoğluyuz
Hakkımız yok, fazlasını istemeye
Bu mis kokulu hava
Bu toprak bize yeter
Tanrı, başka bir deha
İnsan, başka şaheser
“Üzülme,” dedi, “biz insanoğluyuz, doğumdan ölüme kadar başımızdan geçmeyen kalmaz. Yalnız şunu bil ki kardeş, insanoğlu her gün anasından terütaza doğmuş gibi bir kez daha doğar, her gün doğan günle birlikte.”