Samim
@Samimbe
·07 Ağustos 2023 03:01
Düşünsenize 
Nazım Hikmet Ran ölmemiş burda hesap açmış ve gece üçte şöyle bir ileti atıyor: canı sıkılanlar DM 🔥
İlk incelememi yaptım. Sürçü lisan ettiysek affola...
İkinci Dünya Savaşı sonrası yenilen Japonya kendini yeniden inşa ederken, hasta ve gelecekten umutsuz bir adam tıpkı ülkesi gibi kendisini yeniden inşa etmek zorundadır. Tedavi gördüğü ve herkesin takma isim kullandığı (kendisinin lakabı Tarlakuşu) 'Sağlık Dojosu'nda hastalar ve hastabakıcılar ile geçirdiği günleri mektuplar aracılığıyla arkadaşına anlatır.
Yazar başlangıçta tıpkı kendi gibi bi karakter yaratmıştır. Hayattan usanmış bir adam. Zira Osamu Dazai de defalarca intihar girişiminde bulunmuştur ve sonunda intiharı gerçekleşmiştir.
Kahramanımız Tarlakuşu da hastalığını başta hiçkimseye söylemek istememiş, ölümü beklemişti. Ama kısa süre sonra ailesine bildirmişti.
Kitabın adı da Pandora'nın Kutusu'nun açılıp tüm kötülüklerin dünyaya saçılmasına rağmen kutunun köşesinde küçücük bir iyiliğin, bir umudun olduğundan geliyor.
Kahramanımız da bu 'Sağlık Dojosu'nda kaldığı zamanlar, içindeki umudu yeşeriyor ve yeniden hayattan zevk almaya başlıyor.
Heyecanla başladığım bir kitaptı. Sonunun tahmin ettiğimden farklı çıkması beni sevindirdi. Kitabı okurken çok durağan bulduğum zamanlar da oldu. Kitaba başlarken sıkılabileceğiniz ama sonunda sizin de tıpkı kitabın kahramanı gibi umudunuzu yeşertebileceğiniz bir kitap olduğunu düşünüyorum. Tavsiye edilebilir bir kitap, keyifli okumalar...
Pandora’nın Kutusu
Modern tecrübe Hayat'ı öyle bir yere götürdü ki; orada Hakikat duygusunu tatmanın tek çaresi, ancak onu, yani Hayat'ın kendisini terk etmek olup çıktı. Modern hayatın duygu çekirdeğinin içi boştur. Tohumu ölümdür yani..
Aşırı hızının en derin sebebi, durunca çürüyecek, devrilecek, intihar edecek olduğu fikrine dayanıyor..
Sayfa 12Kitabı okudu
İntihar etmek için çok güzel bir gün kvkvğkğv
Peki âşık oldukları kişi başkasıyla birlikteyse?
Sayfa 28 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, XIII. BasımKitabı okudu
Bu tartışmaların bazı kodları vardı. Örneğin OİY'nin omurilik yaralanması, SV'nin sağlıklı vücut, İYE nin idrar yollar enfeksiyonu olduğunu anladım. C4/5 omurlarındaki yaralanmanın C11/12 yaralanmalarından çok daha ciddi olduğunu, fakat çoğunun yine de kollarını ve gövdelerini kullanabildiğini gördüm. Aşk ve
kayıp üzerine hikâyeler okudum ve eşlerin hem engelli eşlerine hem de çocuklarına nasıl baktığını anladım. Kocalarından bir
daha dayak yememek için dua ettikleri için kendilerini suçlu hiseden kadınlar vardı. Sonunda kocaları onları dövemeyecek duruma gelmişti. Ayrıca engelli karılarını terk etmek isteyen, ama toplumun tepkisinden çekinen kocalar da bulunuyordu.
Bitkinlik, çaresizlik, sonda torbalarının patlaması, diğer insanların iyi niyeti aptallıkları veya sarhoş olup yaşanan talihsizlikler gibi çokça kara mizah da vardı. Tekerlekli sandalyeden düşmekse ortak bir sorun gibi gözüküyordu. Tabii bir de intihar meselesi vardı. İntihar etmek isteyenler, intihar etmek işteyenlere biraz daha beklemelerini söyleyenler, yaşamlarına başka bir yönden bakmayı öğrenmeleri için onlara cesaret verenler de bulunuyordu. Her başlğı okudum ve okurken Will'in beyninin nasıl çalıştığına dair gizli bilgiler ediniyormuşum gibi hissettim.
Sayfa 275 - PEGASUSKitabı okudu
O zaman, akıllı ya da akılsız bütün ezilenler, yani bizim caddedeki insanların çoğu, yani öcü geliyor diye küçükken beni korkuttukları çolak ve topal Deli Rüstem ile ben ve benimle birlikte bar kızı Leylâ kendisine yüz vermedi diye intihara teşebbüs ederek beynine iki kurşun sıkan fakat ancak kafatasını delerek alay edenlerden kurtulmak için bütün
Sayfa 222 - 222-226
"Benim anlamadığımı mı sanıyorsun? Var olmak denilen o umutsuz düşü… Olur gibi görünmek değil, var olmak. Her an bilinçli, tetikte… Aynı zamanda başkalarının huzurundaki varlığınla kendi içindeki varlık arasındaki o yarılma… Baş dönmesi ve gerçek yüzünün açığa çıkarılması için o bitimsiz açlık… Ele geçirilmek, eksiltilmek ve hatta belki de yok edilmek… Her kelime yalan… Her jest sahte… Her gülümseme yalnızca bir yüz hareketi… İntihar etmek? Hayır. Fazlasıyla iğrenç... İnsan yapamaz ama hareketsiz kalabilir, susabilir. Hiç değilse o zaman yalan söylemez. "Perdelerini indirip, içine dönebilir. O zaman rol yapmaya gerek kalmaz, bir kaç farklı yüz taşımaya ya da sahte jestlere. Böyle olduğuna inanır insan. Ama gördüğün gibi gerçeklik bizimle dalga geçer. Sığınağın yeterince sağlam değil. Her tarafından yaşam parçaları sızıyor ve tepki vermeye zorlanıyorsun. Kimse gerçek mi yoksa sahte mi diye sorgulamıyor. Kimse sen gerçek misin yoksa yalan mısın demiyor. Bu sorunun yalnızca tiyatroda bir önemi olabilir. Belki orada bile değil. Seni anlıyorum Elisabeth, susmanı anlıyorum. Hareket etmemeni anlıyorum. İsteksizliğini fantastik bir sisteme bağlamışsın. Anlıyor ve hayranlık duyuyorum. Bitene kadar bu oyunu oynamalısın. Ancak o zaman bırakabilirsin. Tıpkı diğer rollerini bıraktığın gibi bunu da yavaş yavaş bırakırsın."
- Ingmar Bergman, Persona
Nilgün Marmara'nın intihar mektubu
“13 Ekim 1987 Salı
Sevgilim
Her gün kötücül bir düşü kurmak ve onu taşımak artık kılgıyı gerektiriyor. Sana böyle bir yük bırakmak istemezdim ama sen akıllı ve güçlüsün, çabuk unutursun.
Bu durumdan kimse kimseyi ya da kendini suçlu, sorumlu saymasın, çünkü suç yok. Yalnızca ırmağın akışına bir müdahele söz konusu!
Her anın niye’sini sorgulayan bir varlığın saygısızlığını yok etmek için kararlaştırılmış bir eylem bu! Çocukluğun kendini saf bir akışına bırakması ne güzeldi. Yiten bu işte! Bu tükenişle hiçbir yeni yaşama başlanamaz, bu nedenle tüm sevdiklerime elveda diyorum. Ben’i bağışlayın! Bunu en çok annemden, babamdan ve Kağan senden diliyorum. Dostlarımdan da!
Nilgün Marmara Önal
Seni hep sevdim Kağan!
Hoşçakalın!
1 Cenaze töreni istemiyorum, mümkünse yakınız lütfen!
2 Kuşlar ölünceye kadar iyi bakınız onlara.
3 Sahneden çekilirken yaşamıma karışmış herkesi selamlıyorum.
4 Kağan arzu ederse ileride, daktiloya çekilmiş şiirleri bastırabilirsin”
Nilgün Marmara
Deneme : Gördün mü?
Yolda gördüğüm yaslı adamın yanına oturdum. Neden üzgün olduğunu pek bilmiyordum ama yalnız olmasına gönlüm razı olmadı. Yanına oturduğumda beni fark etti ama hüzünün içindeki karanlığa teslim olan bedeni bana bir cevap veremedi. Gözlerini diktiği sessiz duvara bende bakıp: Yalnızlık zor değil mi, dedim. Bir anlık bana baktı ve yüzünü tekrar
İstanbul
9 ay önce 
Devlet Ana kitabını okumuştum. 
Kemal Tahir ile ilgili o kitabın incelemesinde uzun uzun bahsetmiştim. İsteyenler okuyabilir. #191317613 linki burada. Orada hayatını yazarımızın öğrenebilirsiniz. Önemli detayları geçtim.
Esir Şehrin İnsanları 100 temel eserden biridir. Biliyorsunuz zamanında bu liste siyasi bazı nedenlerden dolayı kaldırıldı. Milli Eğitim
İntihar etmek istersen kurtaracaklar mesela çünkü onlar herkesi kendi öldürmek isteyecek. Yaşamak koyacaklar bunun adını, sen ne demek olduğunu belki de hiç bilmeyeceksin.
Sayfa 9Kitabı okudu
