"Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek."
Necip Fazıl Kısakürek
Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek..
Necip Fazıl Kısakürek
benim nefsim nfk
Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
Çare yok, yüzünden düştüğüm derde;
Yesem de “toprakla karışık kepek…”
Bu gün herkes her yerde
Koşturmaca ipek mi böcek mi
Tşört mü, gömlek mi
Pilelimsi olsun, etek minili..
Ayakkabı pembe mi,
Olmaz mı siyah ne eder belli.
Düz çorabın modası geçmiş,
Pentili de pentili...
Ben oturmuş yazıyorum, seni..
Modam eski, kefen bana pek kıymetli
Kadim TATAROĞLU
minareyi çalan kılıfına uyduramadı
yalan, ıslanmaktan şişmiş bir bakla ağzımda,
kapladı boğazımı,
gerçek asla nefes alamadı....
Şimdi ölü bir hatıranın,mezar başını beklemem hep bundan....
Ömrüm mücadele ile geçti
"Pes ettim !"
Dediğinde bile ezber bozan....
Suya sabuna dokunmadan,
Oluşundan pirüpak !
Bilinmez de ...sezilir derler ya
Söylenmemesi Gerekenin Şiiri
Nurullah Genç
reddini doldurursa avucuma kan gibi
kırmızı bir çığlıkla yırtılır dudaklarım:
‘söylememeliydim biliyorum!..’
Benim Nefsim
Ruhuma bir kefen bezi yeter de;
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
Çare yok yüzünden düştüğüm derde,
Yesem de toprakla karışık kepek.
Güneşle bir tutsam girmez hizaya,
Dar bulur sığmam der dipsiz fezaya.
Kuyruk sallar, sonra hırlar ezaya,
Benim nefsim, benim nefsim ne köpek!
Necip Fazıl Kısakürek