İPEK VE BAKIR - DAĞLAR SADA VERİP SESLENMELİDİR Öyküsünden:
(..) Derelerden arta kalan ne varsa: sessizlik. Önce kıyılarına tutuna tutuna gelişir sessizlik, sonra hızlanır, sürer ve görünce kendi egemenliğini, sağlamlığını, dosdoğru güneşin bittiği son çizgiye: denize. (..)
Sayfa 52Kitabı okudu
İPEK VE BAKIR - DAĞLAR SADA VERİP SESLENMELİDİR Öyküsünden:
(..) ..soyu tükenmeye yüz tutmuş bir gücenik menekşe gibi gömüldü uykunun toprağına. Sustu. (..)
Sayfa 51Kitabı okudu
İPEK VE BAKIR - DAĞLAR SADA VERİP SESLENMELİDİR Öyküsünden:
Akşam, bir geçiştirilse. Gecenin deliksiz, çocuksu uykusu bile maya olmaz yeni bir güne. Sabah aynı eskilikle erkenden, hele hava yağmurluysa, odada ışık yanıyorsa. Geceleri yürek, pazenlere sarılı bir saat gibi atar yorganların altında. Başka bir evde mutlaka bir çocuk, kavgasız gecelerin, çorba buğularının ördüğü bir kozanın içinde korunmakta, uyumakta, gelişmektedir gelen güne. Her evin aynı ev oluşu yok o zaman. (..)
Sayfa 50Kitabı okudu