İpi kopmuş boncuk
Bir gün, "benim için şiir yazdın mı hiç" demiştin. Göstermiştim, "şu heves sensin, şu incinmiş gurur sen, şu utangaç aşk, şu Posta Caddesi'ndeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen." Kuşkuyla bakmıştın yüzüme. Kirpiklerim içime dökülüvermişti. Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen. Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. Kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. Sonra harfler girdi yoksulluğumuza. Sonra dünyanın bütün mazlumları. Elimde başkalarının rüyası, bir varoluş acısıyım önünde. Yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı. "Tenha gezen evliyam" dedim. "Ben gittim harf harf dağıldım / Sen tamamladın cümlemi."
İçindeki nefreti derdest eden sabır ipi kopmuş, bir tespih gibi dağılmıştı. Her boncuk tanesinin üzerine basıp ezmek istedi.
İpi kopmuş boncuk
"Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen"
Sayfa 156Kitabı okuyor
İpi kopmuş boncuk
Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen.
İpi kopmuş boncuk
"Ben gittim harf harf dağıldım / Sen tamamladın cümlemi."
İpi kopmuş boncuk
Mavilik yitirdi hükmünü. İpi kopmuş bir boncuğum senden sonra.