Iztırap ruhun kendi kendisiyle karşılaşması, başbaşa kalmasıdır. İnsanların çoğu bundan korktukları için topluluğa atılırlar ve orada hayatın meyhanesinde kendilerini unutmaya çalışarak neşelenirler ve birbirlerinden kuvvet dilenirler. Halkın karşılıklı tebessümleri, vaad edici olur. Lâkin dağılan kalabalıkta her ferdin içini yoklarsanız bomboş ve perişan bulursunuz.
Sayfa 30 - Dergah