İnsana Güvenmeliyiz
Göklerin ve yerin yüklenmekten kaçındığı emanetin insana tevdi edilmesi Allah'ın insana bu güveninin/imanının bir göstergesi. Emanet kelimesinin kökünde de iman var. Demek ki Allah emaneti inandığı, güvendiği insana vermiştir. Ama Güven riski sıfırlamaz; güvendiğiniz kişinin hata yapmayacağı anlamına gelmez. Hata yapanın da bütünüyle silinip atılmasını gerektirmez. İnsanın başlangıç hikayesi bu riskin yarattığı sonucu anlatmaktadır. Allah meleklerden Adem'e saygı secdesinde bulunmalarını, insanın yaratma planındaki seçkin yerini kabul etmelerini talep etti. Ama hikaye mutlu sonla bitmedi. Adem ve Havva kendilerinden talep edilenin aksini yaptılar. Allah'a verdikleri sözü unuttular ve günah işleyerek kendilerine bağlanan umudu kırdılar. Bunun üzerine şeytan insanı göstererek Allah'a: "bana tercih ettiğinin durumuna bir bak..."diyerek Umut bağlanan insanın ilk düşüşüne ironik bir göndermede bulundu. O gün bugündür başka Adem ve havvaların hikayeleri benzer mutsuz sonlarla bitmekte, Allah'ın insana olan imanı/güveni boşa düşürülmektedir. Ama bu güveni boşa düşürmeyen, kendilerine bağlanan umudun gereğini yerine getirenler de var. Bir avuç bile olsalar!
Sayfa 15 - OttoKitabı okudu
İronik Varoluş
Kalbin patlamaya hazırken ve kendimi bir intihar notu gibi bırakmak isterken sevenlerinin o tatlı tılsımına yeniliyorsun
Sayfa 12Kitabı okudu
Hepimizin varoluş sancıları var. Kimilerininki öyle yoğun ki yanındakini bile yerinde durmaya cesaret bırakmayıncaya kadar zedeliyor. İncir kabuklarıyla doluyor insanların geniş sineleri. Ve içinde bi nefeslik boşluk bırakıyor of demeye kadar. Sonrası malum. Güzel hikayeler Orta Doğu gerçeklerine dönüşüp umutsuz kapanışlar havada uçuşuyor. Sevgi kaypaktır. Ve bu coğrafyada hadsiz bi yükselişte yıllardır. İnsan elinden kayıp gidene değer atfetmeyi değer sanıyor değer sayıyor çünkü. Aslında tek gerçek çocukluk. Ve çocuklukta olduğun kişinin kaç yaşına gelirsen gel seni yönetmesi. Her şey kapanmamış başka bir şey. Ya da saatler çok karmaşık. Zaman çok oyunbaz. İnsan unutkan. Ve kindar. Ne ironik.
