Balkondan atlamak istedi. Hiç hissetmediği bir keyifti; kendisini yerçekiminin kuvvetine bırakınca yüzünde hissedeceği rüzgarın baskısı, bilinmeyen o son şeye -ölüme ya da antik metinlerin iddia ettiği üzere ölümden sonraki hayata- karşı ani korku. Bazen gerçekten de tırabzanları kavrar, atlamaya hazırlanırdı ama hemen geri çekilirdi. Zihni her şeyi, hatta ölümü tatma arzusuna karşı güçlü bir engel teşkil ediyordu. Kendisini neden öldürecekti ki? Dünya üzerine sahip olunabilecek her şey, hatta daha bile fazlası elinin altındaydı.
Dışarıdan gülümserken içinin ağlamasının ne demek olduğunu iyi bilirdi.
Acaba insanların öteki dünyada vücutları var mı, diye merak ediyordu. Kendisine göre dünyanın gelmiş geçmiş en iyi şairine temas edebilecek miydi? Hatta belki onu öpebilecek miydi? Pantolonun altında hafif bir gerilme hissetti. O anda çoktan ölmüş şaire hayranlığının entelektüellikten öte duygusal, hatta fiziksel olduğunu anladı.
Danny gazı kökledi. Aslında zor zamanlarının, parasızlığının ve annesinin hala hayatta olduğu zamanların anısı canını sıkmamalıydı. Üzerinden çok zaman geçmişti. Artık dünyada bir başına olduğuna, karısı dahi öldüğüne, çocuk sahibi de olmadığına ve tek kız kardeşi de hiç ziyaretine gitmediği bir yerde yaşadığına göre bu anının bir anlamı yoktu
Peniafobik bir kişiliğin izlerini görüyoruz
Yine de bir zamanlar fakir olduğu için öfkelendi. Scarlet O'Hara gibi bir daha asla fakir olmayacağına ant içmişti, şu anda da kesinlikle fakir değildi.
Aslında nasıl göründüğüm de umurumda değildi; zaten yeterince yakışıklıydım, kadınlar da yüzümle değil paramla ilgileniyordu