"Pause Anıtı" İsahag Uygar Eskiciyan'ın her öyküsüyle ve her yönüyle kendine özgü öykü kitabı.Yazar, modern çağın,teknolojinin, kapitalizmin insanlara dayattığı açmazları ve yarattığı çelişkileri kimi zaman mizahi kimi zaman oldukça sert öykülerle, gözler önüne seriyor.İsahag Uygar Eskiciyan, öyküleriyle çağına tanıklık ederken,
Misal, göğüslerin üstü memeyse altı kalptir, kimse bunu anlamıyor. Daha kötü şeyler de var, Niyazi, bir başına olmanın yalnızlıkla karıştırılması gibi. Niyazi, biz iki başımıza da yalnızız.
Ne çok bölündük ne çok parçalandık. Niyazi, bölünmeyi iyi öğrettin bana, içimde kaç ben var. Bazen çok çoğunlukla yok. Bölünebilmek için seni yukarıdan indiriyorum. Farkındasın, içimde bir sen var.
Bir ara varlığımdan o kadar şüphe ettim ki duvarlardan geçebileceğime inandım. İlk denememde omzumu fena incittim. Vardım ve maalesef buna alışmalıydım.
Kalp kalptir. Kalp zamanda kalp mekânda kalbimiz bize hapistir Niyazi. Biz değiliz mahpus. İçimiz vardır, içimizdeki mahsusumuzdur. İçımizdeki esirimiz değil.