Kentsoyluluk, demek sermaye, ne ölçüde gelişirse, proletarya, ancak iş bulabildiği ölçüde yaşayabilen, ancak emeği sermayeyi artırdığı sürece iş bulabilen çağcıl işçi sınıfı da o ölçüde gelişir. Kendilerini parça parça satmak zorunda olan bu işçiler başka herhangi bir tecim nesnesi gibi bir maldır; bundan öturü de rekabetin bütün değişikliklerine, pazarın butun dalgalanmalarına açıktır.
Sayfa 81Kitabı okudu
Türk oyuncu, yönetmen, senarist, yapımcı ve yazardır. 
Yılmaz Güney Güney, Türk film endüstrisinde hızla öne çıkmış ve eserlerinin birçoğunu Türkiye'deki sıradan işçi sınıfı insanlarının içinde bulunduğu kötü duruma adamıştır.
"70'ler tr solu prototipi gibi bir kitap. Bir dolu ustadan alıntı, bir dolu kavram kullanımı, ama son tahlilde
Ne zaman ki, işçi sınıfı, kendisini burjuvazinin siyasal- ideolojik kuyrukçuluğundan kurtarır, kendiliğinden bir sınıf olmaktan çıkıp kendisi için bir sınıf haline gelir, toplumun gelişim
yasalarını ve gelişim eğilimlerini ve gelişim içinde kendi tarihi görevini görür, işte o zaman tek mantıklı yol olarak gündeme gelen şey, bazıları için "çılgınlık" olur.
Sayfa 235 - Güney yayınları Aralık 2000Kitabı okudu
Proleterlerin (modern işçi sınıfı) zincirlerinden başka kaybedecekleri bir şey yoktur.
"... BÜTÜN İKTİSADİ MÜCADELELER MUTLAKA SİYASİ MÜCADELEYE DÖNÜŞMEK ZORUNDADIR VE BU İKİSİ PROLETARYANIN TEK BİR İŞÇİ SINIFI MÜCADELESİ ALTINDA BİRLEŞMELİDİR. BÖYLE BİR MÜCADELENİN BİRİNCİ VE EN ÖNEMLİ HEDEFİ SİYASİ ÖZGÜRLÜGÜ KAZANMAK OLMALIDIR..."
18. yüzyıldaki Amerikan Bağımsızlık Savaşı, nasıl Avrupalı orta sınıf için uyanış çanını çaldı ise 19. yüzyılın Amerikan İç Savaşı da Avrupa işçi sınıfı için aynı şeyi yaptı.
Sayfa 19
İTTİHAD-I İSLAM, İSLAMCILIK VE İSLAMİ HAREKET(LER)
Bu sınıf (işçi sınıfı) devrimci bir görevle işlevselleştirilemeyecek ölçüde kapitalizmle içli-dışlıdır ve bu durum onda bariz bir toplumsal tutuculuğa ve bilinçsel körlüğe yol açmaktadır.
[...] genel bir hayal kırıklığının iyice koyulaştığı anda yüreğini güçlü, iradesini de kılıç kadar keskin tutabilen biri ancak, işçi sınıfı savaşçısı olarak görülebilir ya da bir devrimci diye adlandırılabilir.
Sayfa 125 - Siyasal Kapasite (1920)Kitabı okuyor
Kapitalist toplum ne kadar gelişirse işçi sınıfı da pazarda rekabet koşullarına o kadar maruz kalır.
1847'de sosyalizm bir orta sınıf hareketi, komünizm ise bir işçi sınıfı hareketiydi.
Sayfa 104Kitabı okudu
Bindiğiniz dalı kesmeyiniz,güzel güzel vaazınızı veriniz,patronlarınızın çıkarlarını savununuz;ama lütfen işçi sınıfına dokunup,sahte liderler olmayınız.Siz samimi olarak iki safta birden yer alamazsınız.İşçi sınıfı şimdiye kadar siz olmadan yürümüştür yolunda,bundan sonra da yürüyecektir,merak etmeyiniz.
[Komün] özünde, bir işçi sınıfı hükümeti, üretenlerin mülk edinen sınıfa karşı mücadelesinin sonucu, emeğin iktisadi kurtuluşunun gerçekleşmesini sağlayabilecek olan en sonunda keşfedilmiş siyasal biçimdi.” 
Komün Gücü
Düzensiz bir din bilgisi, Selim için utanç kaynağıydı. Bilinmeyen kuvvete karşı bazı saldırılara geçmeye eğilimi olmakla birlikte, korkusu her zaman kesin bir vuruculuktan onu alıkoymuştur. İşçi sınıfı için durum basittir. O her şeyi bütünüyle kabul eder ya da karşı çıkar. Küçük burjuva duygusallığı ve çekingenliğiyse, bu sorunu bulanık bir yere sürükler. Büyük şehirlerimizde dine bağlılığın özellikle küçük burjuva ailelerinde zayıf olması, din terbiyesinin verilmesinde gösterilen ihmal, çocukların, daha çok taşradan gelen hizmetçilerin efsaneleriyle yetişmesine sebep olmuştur.
Sayfa 335 - İletişim Sinan Yayınları, Birinci Bölüm
(...) Marksizm, nazariyatta sahte bir işçi sınıfını esas alır. Ancak tatbikatta, devlet yönetiminde işçi sınıfının yeri yoktur. Bütün yetkiler, işçi sınıfının öncüsü adı verilen komünist partisinde toplanmıştır. Devlet yönetimi ve toplum düzeninin bütün kurumları komünist partisinin inhisarına bırakılmıştır. Komünist nazariyeye göre, işçi sınıfı, küçük bir çocuğa benzer. Nasıl ki çocuk, kendi gerçek menfaatlerini göremez ve onları koruyamazsa, işçi sınıfı da gerçek menfaatlerini görüp koruyamaz. Bu sebeple çocuğun gerçek menfaatlerini korumak için tayin edilen velî veya vâsi gibi, işçinin gerçek menfaatlerini korumak için de bir velî veya vâsiye, yani bir mümessile ihtiyaç vardır. İşte bu mümessil komünist partisidir. Bu sistemde komünist partisinin yaptığı her şey, işçi lehine sayılır. İşçi, gerçek menfaatlerini takdir edecek durumda olmadığı, tıpkı küçük bir çocuk gibi gerekli fikrî ve aklî yeteneklere sahip bulunmadığı için, bir itiraz hakkı yoktur. İşçi sınıfı devleti olduğunu söyleyen marksist devlet yapısının, işçi sınıfına verdiği değer işte bundan ibarettir. (...) Komünistler, mülkiyeti, hırsızlık mahsulü, sınıflara meydan veren bir sömürü aracı olarak vasıflandırdıkları halde, bundan vazgeçememişler, bilâkis devletleştirdikleri mülkiyeti, komünist partisinin kontrolüne vermekle yeni bir sınıf yaratmışlardır.
Sayfa 85Kitabı okudu
