Kim neylesin seni , sözlerin içinde görmez ise,
Kader de bir yazıdır, yazanı anlamak isterse.
Candır bu can sevildikçe anlaşılan .
Dünya sevse neye yarar , Allah'tır yaşatan.
İnsan sadece kendisine maddi yarar sağlayan şeylere ilgi göstermeyi birakmadikca gerçek anlamda huzur bulamaz, bir böceğin ayaklanacagi gün, bir tırtılın ucacagi gün, bir çocuğun doğacağı gün... Bunları genel anlamda çoğaltabiliriz bunlar da var insana bir nebze mutluluk veriyorsa ve insan olma bilinciyle ilgi gösterebiliyorsa işte o gerçek manada hayata dokunabilmiştir. Yok eğer sadece kendi nefsine kapılıp gitmiş ise sadece kendi egosuyla başbaşa kalmışsa onlar için birşey kalmamıştır. Belki o an kendini yaşıyor zannedip kendi yaşadıklarının içinde kaybolup gidiyordur ama o insan sonradan hep huzursuz olacak, endişeli yaşayacak ve gerçek anlamda kendini bulamayacaktır.
-Hüsnü bala
'şiir insanı yakmadıktan sonra ne işe yarar'
Satranç hayat gibidir David, demişti babası. Her parçanın kendi işlevi vardır. Bazıları zayıftır, bazıları ise güçlü. Bazıları oyunun başında işe yarar, bazılarysa sonunda. Ama kazanmak için hepsini kullanmak zorundasın. Aynen hayatta olduğu gibi, satrançta da skor tutulmaz. On parçanı kaybedip, yine de kazanabilirsin oyunu. Satrancın güzelliği budur işte. İşler her an tersine dönebilir. Kazanmak için yapman gereken tek şey tahtanın üzerindeki olası hamleleri ve anlamlarını iyi bilmek ve karşındakinin ne yapacağını kestirebilmek.
Sadırda olanı okumak, satırda olanı okumaktan daha önemlidir.
Zaten asıl olan da gözle değil, kalple okumak değil midir?
Gözü olup kör olan ne çok insan var.
Onlar okuma yazma bilse ne işe yarar ki...
Bir de okuması yazması yahut eğitimi olmayan a kalp gözü açık insanlar var.
Onların âlemi, hakikati, insanı ama okumasını, binlerce kitap okumasına değişmem.
Sadırda olanı okumak, satırda olanı okumaktan daha önemlidir.