Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...
“gülleri sarı severim; toprağı ıslak…türküleri yanık, şiirleri hoyrat havayı nemsiz, çayı demsiz… bir seni olduğun gibi, bir seni her şeye rağmen, bir seni, hâlâ…”