Lades
"Uzayacağa benzer
Tutuştuğumuz lâdes.
İşi gücü bırakıp
Mezarlığa nâzır
Bir eve taşındım.
Ölüm, sen beni aldatamazsın,
Aklımda!"
Sayfa 46 - Can YayınlarıKitabı okudu
Buna siz ruh mu diyorsunuz,
ürkek titreyene içinizde?
Bu ne, soytarı çıngırtısı gibi
işi gücü alkış dilenmek ve saygı beklemek,
ve sonunda zavallı mı zavallı bir ölüm
Uzun yaşamanın bir felaketi sevdiklerinizin ölümünü görmekse, bir başka felâketi yalnızlıktır. İhtiyarlar aranmaz.Yaşıtlarınız sağlık durumlarından ötürü size gelmezler. Siz de iki de bir de onlara gidemezsiniz. Gençlerin ve orta yaşlıların ise, işi gücü vardır. Kimseyi aramaya pek vakit bulamazlar. Yapayalnız kalırsınız böylece.
Sayfa 66 - YKY
İşi gücü sahtekarlığa döktünüz, meralarımızda uzak vadeli ihtiraslarınızdan hiçbir yeşillik bitmiyor! Ölümü inkar etmek üzere saf tutmuşsunuz. Allah’ın beni sizden kurtarıp görmek istediğime ( Peygamberimize ) kavuşturmasını ne kadar istiyorum!
Sayfa 186 - Ebu DerdaKitabı okuyacak
Kur'an'ın insana verdiği bilgiler dâimâ yenilenmektedir. İşte O'nun sürekli yenilenen bu verileri, Kur'an'ın i'câzına süreklilik kazandırmaktadır. Bu yenilenme olmadığı takdirde Kur'an donuklaşmış olacaktır. Oysa Kur'an asla donuklaşmaz. Her nesle, o neslin gücü nisbetinde bir şeyler verir; kıyamete kadar bu durum böyle devam edecektir.
Bu âyette geçen (senürîhim) “onlara göstereceğiz” kelimesindeki (sin) harfi Arap dilinde gelecek zaman için kullanılır; gelecek ise son bulmaz. Bu gösterme işi, kıyâmete kadar her nesilde devam edecektir. Bununla Allah Teâlâ, her neslin Kur'an'da keşfedeceği bir takım hakikatlerin bulunduğunu bize haber vermektedir. Dolayısıyla Kur'an'da dâimâ yenilenen bu mûcize, bu ilâhî kitabın gerçek olduğunu gösterir şekilde dış âlemde delillerle sürekli ortaya çıkmakta, açık ve net olarak bu deliller, Kur'an'ın Allah tarafından indirildiğine şehâdet etmektedir.
-Ömer Çelik / Hakk'ın Dâveti Kuranı Kerim Meâli ve Tefsiri Cilt 4
Sayfa 418Kitabı okudu
Yaşadığım hayatı, bu dünyadaki varlık sebebimi, dünyanın ancak dert ve bela ile dolu oluşunu düşündüm. Gönül ağlıyor, gülmüyordu; şu dünyada bir gariptim. Dünyanın işi gücü cevr-ü cefa idi ve elimden bir tutanım yoktu. İçim dola gelmişti.
