Ezilenlerin olmadığı,adaletin gerçekten olduğu bir dünya var mı paralel evrenlerin herhangi birinde bile acaba ?
Nasıl olsun ki ? İnsan yok mu o evrenlerde de...
İbrahim,plazada sıkışan ruhunu huzursuzluğundan kurtarmak için ,kendini arayan ve sonunda öldürülen Hüseyin'in öyküsünde,Mardin'de kendini bulan gazeteci.
Meleknaz,yardıma muhtaç olan ama olmayan ,insanı ,özünü tanıyan ,insana karşı ördüğü zifri karanlığı delecek herhangi bir ışık hüzmesine dahi izin vermeyen,çelik gibi gururu olan,acının ötesine geçmiş bir kadın.
Hüseyin,Dünya'nın doğusundaki cahilliğin yaraladığı,batısındaki kinin öldürdüğü son sözleri binlerce yıllık insanlık tarihinin imbiğinden süzerek söylediği ''ben bir insandım'' olan özgeci bir genç.
Yazar sonunda belirttiği üzere Avrupa ile IŞİD arasında sıkışmış Ezidiler haberinden etkilenerek yazmış bu kitabı sanırım.İyi ki yazmış ama sonuç olarak hiçbir gerçek değişmeyecek elbette.Kapak bu mesajı gayet güzel vermiş bizlere.
Bir avuç azınlığın kendi geleceği için koca coğrafyalar ve oradakilerin kaderleri ile oynadığı replik hep tekrar edecek,Mehdi gelene kadar...
Sınırımı aşmak istemiyorum ama Mehdi 7.günün özrü müdür acaba diye de sormadan edemiyorum kendime !