Yetim Babama ve Babası Olmayanlara
Akşamdır.
Güneş uyuklar evlerin çatılarında
Tasını tarağını toplayıp gitmeye hazırlanan bir gezgindir sanki
Hoşcakal demek için son bir kez uzanır
Gözlerini uzaklara bağlayıp pencereden dışarı bakan çocuğa.
Akşamdır.
Babalar ellerinde ekmeklerle yürürler kaldırımlarda.
Genç bir oğlan ağacın altında şiir okur sevgilisine
Camları
Işık sevgilisine
O bakış ve duyum yıkıldı.
Gölgede güneşi arıyor.
Sevgilisine Zülüfleri ilk kez yüzüne değdiğinde içi üreperen delikanlı sordu:
- " Işığı görüyor musun?"
- " Şu kaybolmayan ışığı mı?"
- " Evet!.. Tıpkı kalbimdeki sen gibi..."
" o ışık gibi ben de Kalbinden hiç kaybolmayacak mıyım?!."
" ?!.. "
Gözlerinden yaşlar döküldü...
Sayfa 18 - Kapı Roman - Midi Boy Kitap - 4.Basım Mart 2018
Işık sevgilisine
O bakış ve duyum yıkıldı.
Gölgede güneşi arıyor.
Vefa..
Vefanın, bağlılığın birinci derecesi, insanın öncelikle kendisine bağlı olana içten bağlı olmasıdır. Bu, hem aşık hem de maşuğun üzerine düşen vazgeçilmez bir sorumluluk ve mutlak bir görevdir. Bundan ancak soyu kötü, ahlakı bozuk, hayırdan yoksun olanlar uzaktır..
Vefanın ikinci derecesi size hainlik edene vefakar olmaktır. Bu, sevgili için
Enes bin Malik "radıyallahü anh" diyor ki, müslimanları yukardaki hadis-i şerif sevindirdiği kadar, hiçbir şey sevindirmemiştir. Kafirleri seven onlarla birlikte Cehenneme gidecektir. Sevgilisine tabi' olmamak, insanın elinde değildir. Sevmenin en kuvvetli alameti, sevgilinin sevdiklerini sevmek, sevmediklerini sevmemektir.
Sayfa 100Kitabı okudu
