GÜLŞİİR
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
Kendime çok susadığım bir anda sen geçmişsin yolumdan...
Sanma ki seni unuturum... Buralarda bir aşk olursa, buralarda bir ışık olursa... Buralarda bir güneş doğarsa, ilk çağıracağım sensin... Unutmam seni...
Sayfa 58Kitabı okudu
Yine gözlerimin zoraki açılması düşüncelerimin esareti. Hani özgür düşünce özgür bir benlik kılardı insana. Yine uyuyamadigim belki de uyanamadigim saatlerdeyim. Toparlayamiyorum yastığa bile iz yapmış dusuncelerimi. Sanki bir bir aynı dusunceleri ve bunun getirdiği izdiraplari bir tesbih misali cekiyorum. Dertler gerçek tesbihin aksine hiç
Birazcık daha uyumalıyım. Üzerimdeki ağır yorganın altında, sıcacık yatağımda bir süre daha kestiriyorum. Hafiften bir ışık sızıyor pencereden. Odanın zifiri karanlığı, penceredeki ışığı iyice belirginleştiriyor. Senin lütfunla uyur, senin lütfunla uyanırım rabbim. Her şeyin sahibi sensin ve her şey senin elinde. İşte sabah ezanları. Yeni bir güne daha giriyorum ezan sesiyle. Her yeri kaplamış bu sessizlik ummanında, yine senin adın çınlamakta. Bu pervasız kışta, yatağın rehavetinden kurtulabilmemiz, dışardaki amansız soğuğa aldırmaksızın kalkabilmemiz için bizlerden yardımını esirgeme rabbim.
Sayfa 7Kitabı okudu
Ey dünyanın zarifi! Selam senin üzerine olsun. Benim hastalığım ve sağlığım senin elindedir. Kulun derdinin dermanı nedir, söyle. Bu, eğer alırsam senin dudaklarından aldığım öpücüktür. Eğer vücudumla senin hizmetine ulaşmazsam ruhum ve kalbim senin yanındadır. Madem ki sözsüz hitap oluşmuyor, o halde dünya niçin “buyur”la doldu?
Ah ah! Gönlüm
