bu dünyada vakit geçiriyor, farklı meşgalelerle oyalanıyoruz. tercihen sevdiğimiz işlerle ve kişilerle geçirelim zamanımızı tabi. ama günün sonunda tek başımızayız. bunu tam kavrayamadığımız, bireysellik veya batıdan türemiş diye yerip ezmeye çalıştığımız sürece de işimiz zor.
bir başkasının hayatına müdahil olduğumuz oranda kendi hayatımızı başkalarının değerlendirmelerine açık bırakıyoruz. bir nevi izin veriyor, kendimizde hak gördüğümüzü diğerlerine yansıtıyor ve bize karışanı çok yadırgamıyoruz. ne sınır kalıyor böylece, ne huzur, ne bireysellik.