Aşk gökten. Ateş yerden. İsim: Kağıt. Arada ben.... ✯✯
Ateş bu dünyada uyarıcı, ahirette azaptı. Azabın arkasından gelirdi arınma. Benimse bu dünyada ateşle azap arasında bir acı gülümseme kadar payım vardı.
İsimlerimiz hayatlarımızdı. Adımız, eşkalimiz, ulùfemiz...
Başlarken muhteşemdik, biterken tükenmiştik, sadece bu!
Ansızın aralanan göklerden kendisine iniveren Peygamberlik muştusunun ağırlığı altında kimseye değil, önce Hatice'sine koşan, ilk kadını ilk müslüman kılan, soyu, kızı Fatıma'sının soyundan sonsuzluğa uzanan Peygamberin yolundan yürüyorum zannımca.
Adı koyulmamış hiçbir şeyin gerçek anlamda var olduğuna ikna olamayan bir kalbin sahibiydim ben. Hayatı kelimelerle hükmeden biriydim ben. Var olanla yok olan arasındaki fark bir isim. Onunla başlayan hayatımı onun ismini bilmekle başlamak istedim.