"İsimlerin hayatı tamamlandığına dair taşıdığım sarsılmaz inançla, hayat hakkı ihlâl edilmiş bir aşk olmasın benimki diye, onun ismini merak ettim. Bilmeyişimle merak ettim ben. İsmi koyulmuş fakat henüz sebepler âleminden mümkünler âlemine düşmemiş olanların arasından düşsün benim hakikatime diye, başka bir şeyi değil, onun ismini merak ettim.
Bir ismi olmalıydı. Ve ben o ismi mutlaka hatırlıyor olmalıydım, bütün ruhların bir araya toplandığı ezel meclisinde onun ismi benim kulağıma fısıldanmış olmalıydı...."
İSİMLE ATEŞ ARASINDA - NAZAN BEKİROĞLU
"Hayat dediğin de şunun şurasında bir deftere iz düşülmüş bir isimden başka neydi ki?"
İSİMLE ATEŞ ARASINDA - NAZAN BEKİROĞLU
"İsimlerin hayatı tamamlandığına dair taşıdığım sarsılmaz inançla, hayat hakkı ihlâl edilmiş bir aşk olmasın benimki diye, onun ismini merak ettim. Bilmeyişimle merak ettim ben. İsmi koyulmuş fakat henüz sebepler âleminden mümkünler âlemine düşmemiş olanların arasından düşsün benim hakikatime diye, başka bir şeyi değil, onun ismini merak ettim."
Sayfa 25Kitabı okudu
Yitirecek hiçbir şeyi kalmamış olanlara mahsus baş eğişle baş eğdim. Acıyan yerlerimin daha az acıyacağına dair ümidimi tümen yitirdim. Kaçmadım artık yaralarımdan. Yanarak var olmayı kabullenmekle sönerek yok olmak arasında yapılacak seçimden ibaretti bütün hikâye. Yitirdim zannedip de bulanlarla buldum zannedip yitirenler arasında nerede durduğumu artık merak etmedim. Beni suyun üzerinde tutan ellerden kesildi elim. Öylece gömüldüm derin karanlıklara. İndirdim savunağım olan tüm perdeleri. Sessizce yenilgiye evet dedim...
Adı koyulmamış hiçbir şeyin gerçek anlamda var olduğuna ikna olamayan bir kalbin sahibiydim ben. Hayata kelimelerle hükmeden biriydim ben.Var olanla yok olan arasında fark bir isim. Onunla başlayan hayatımı, onun ismini bilmekle başlamak istedim..
Sayfa 24
Bir ismi olmalıydı.. Ve ben o ismi hatırlıyor olmalıydım.. Bu kadar aşina geliyorsa bana siyahlar içindeki bu kadın.. Bütün ruhların bir araya toplandığı ezel meclisinde onun ismi benim kulağıma fısıldanmış olmalıydı..
Hayatta başıma gelebilecek en güzel şeydi. Onun gelişinden evvel ne varsa hepsi hükmünü yitirdi , kendi geçmişimi yeniden kurdum. Onunla yorumladım ondan evvel yaşadığım her şeyi. Onsuz bir geçmişim sanki hiç yoktu..
Ölümlü olduğumu unutuyordum. Bundan daha fazla mutlu olamam, dedim arkadan gelen günler içinde. O kadar ki bundan daha fazla mutlu olamam, ölüm diyordum Rabbim, ne zaman istersen o zaman ama şimdi değil ne olursun..!
Onu gözümden perdeleri kaldıran ve bana varlığımın ötesi hakkında bilgi veren yanıyla sevdim. Onu sevince sanki beni yaratan benim hayatıma katıldı. Onu sevince her şey iyi, güzel ve yolundaydı..
Şimdiye kadarki hayatımda bulamadığım ve bulamadığımı fark bile etmediğim her ne var imişse onu tanıyınca öğrendim. Çünkü acı gibi sevinç de bir bilinç sadece bilmeyenin, ne acısından ne sevincinden söz edilebilirdi. Ondan önceki mutsuzluğumu ve ondan sonraki mutluluğumu bilerek onu sevdim, bu yüzden onu başlangıç bilerek sevdim. Onun sadece var olduğunu bilmekten gelen duygu: Harikulade! Var ve benim! Ya Hay! Nasıl çıldırmazdım bu bilginin sevinciyle, canı tenime nasıl sığardı, onu bilmeyerek sevdim..
Onu, her şeyi terk ederek, her şeyi göze alarak, yaktığım gemiler de ben de yanarak, yıktıklarımın enkazı altında bende kalarak sevdim..
Onu gördüğüm o ile göremediğim o arasındaki uçurumları hesaba katmayarak sevdim. Onu öyle sevdim ki ona tahammülsüzlüğüm, demedim. Uçurumlar koymadan sevdiğimle gördüğüm arasına, öyle saf sevdim. Onu, sadece güzelliğini merak ederek; kimliğini, karanlıklarını, geçmişini merak etmeden, tarihçesi ihmal edilmiş bir aşkla sevdim. Koşullu değildi sevdam. Bana gösterdiğinden daha fazlasını istemedim..
Hayatın içinden gelen ve ayakta kalabilmenin sırrını bilenlerin ancak sahip olabildiği acımayan bir yanı vardı ruhunun. Bu ruhun acımayışı karşısında ürkerdim. Ama yine de onu bu ruhuyla severdim..