“ Sanki kağıtta rüzgar ve su birikintileri, fenerler ve yıldızlarla ilgili şiirler yoktu da, bilfiil fener ve su birikintileri gelmiş o derginin üzerinde rüzgarda dalgalanır gibi dalgalanıyor, oraya ıslak, güçlü, etkileyici izler bırakıyordu.”
Sayfa 28 - Yapı Kredi Yayınları, 2. Basım, İstanbul, Şubat 2017
İlk çekim günü beklenmedik bir şekilde sonuçlandı. İlk sahneyi bir güz akşamı karanlık çöktükten sonra çekmiştik. Panoramatik bir çekimdi. Kamera üç metrelik bir ayak üzerinde duruyordu. Müzikhol neonları yanıp sönüyordu ve Jack kendini vurmuştu. Marianne insanın kanını donduran bir çığlıkla onun üzerine kapanmış yatıyordu. Cankurtaran arabası yaklaşıyor, ıslak asfalt parlıyor, güzellik salonunun peruk mankenleri bakıyorlardı. Bitkin ve başım dönmüş, kameranın ayaklanma yapıştım. Aynı zamanda bir güçlülük duygusuyla da sarhoş olmuştum. Bunların tümü benim yaratıcılığımın ürünüydü. Benim gerçeğimdi. Önceden görülebilmiş, planlanmış ve gerçekleştirilmiş kendi gerçeğim.
Islak Fener
Yeşilliklere yağdım
Uykulu bir yıldızın çiy damlası oldum
Karanlığın kırlarına yağan
Burası değildi yerim
IsIak fısıltısını duyuyorum, yeşiliklerin
Burası değildi yerim
Denizin kükreyen beşiğinde yıkanıyor
Fenerin ışığı
Peki, nereye gidiyor bu sarhoş, deniz tutkunu fener?
Sayfa 9 - YAPI KREDİ YAYINLARIKitabı okudu
248 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Kentin hafızası toplumun kolektif bir fotoğrafını çeker. Şiir de en az fotoğraf kadar şehri ve şehirlileri dizelere hapseder, burada ölümsüzleştirir. İstanbul’un önemli dilsel ve görsel temsilcilerinden 
Ahmet Hamdi Tanpınar ve 
Ara Güler’in buluştuğu “Aynı Rüyanın İçinde” kitabı mekânın
Öpüşlerde düşlere gömüldü dünya.
Islak ve buruşmuş üstü;
AYDINLIK, BEN, ÇİÇEK, SU
Bulut yok.
Rüzgar yok.
Havuzun başındayım,
Balıkların sudaki izleri,
aydınlık, ben, çiçek, su.
Yaşamın temiz buğday başağı.
Annem, reyhan topluyor.
Sayfa 39 - PAN YAYINCILIKKitabı okudu
SEVERMİŞİM MEĞER
Yıl 62 Mart 28
Prag-Berlin treninde pencerenin yanındayım
akşam oluyor
dumanlı ıslak ovaya akşamın yorgun bir kuş gibi inişini severmişim meğer
akşamın inişini yorgun kuşun inişine benzetmeyi sevmedim toprağı severmişim meğer
toprağı sevdim diyebilir mi onu bir kez olsun sürmeyen
ben sürmedim
Platonik biricik sevdam da buymuş
Kapının önünde kar altında yatan, terk edilmiş parklardan oluşan hipodrom alanında kentin çeşitli bölümlerinde egemen olan savaş öncesi durumun hiçbir izi yok. Islak hava zamansızlığa dönüşmüş ve alandaki ağaçları, fener biçimindeki ayaklı lambaları ve boş tahta sıraları bürümüş.
