Kullarım sana beni sorduklarında bilsinler ki şüphesiz ben yakınım, bana dua ettiğinde duacının dileğine karşılık veririm. Şu halde benim davetime gelsinler ve bana iman etsinler ki doğru yolu
Bakara Suresi 186
Bu kadar büyük bu kadar yüce bir varlıkla küçük, âciz, başı ve sonu belli, fâni, varlığına kendisi hâkim bulunmayan zavallı bir insanın nasıl bir ilişkisi olabilir? Onun kulluğu, şükrü ve duası bu büyüklüğe nasıl ulaşır? Âyet, o keyfiyetsiz ve akıl almaz büyüklüğün sahibi bulunan rabbin kullarına yakın olduğunu, her an ve her yerde hazır ve nâzır bulunduğunu, fizik ve matematik ötesi büyüklüğün mesafe olarak uzaklığı gerektirmediğini ifade ederek kullara, şuurlu ve canlı bir ibadetin yollarını açmaktadır.
Bu gün Allah'ın ahkâmını değiştiren, O'nun kanunlarına alternatif kanunlar çıkaran, helalleri haram, haramları helal yapan tağutlar sırf bu yaptıkları sebebiyle dinden çıkmış ve kâfir
olmuşlardır. Onların kelime-i tevhidi telaffuz etmeleri veya dinin bazı emirlerini yerine getirmeleri asla kendilerine bir fayda sağlamaz. Çünkü onların
küfrü "tağut" olmalarından ve Allah'ın haramlarını helal, helallerini haram
saymaları yönündendir, kelime-i şahadeti telaffuz etmemelerinden değil.
Bu nedenle onların Müslüman olabilmeleri için tağutluklarını bırakmaları ve küfürlerini terk etmeleri gerekmektedir. Aksi halde mümin olmazlar.
Bazı ameller vardır ki onları işleyen bir kimse -her ne kadar dili ile itiraf etmese de- davranışı ile onları helal gördüğünü kabul etmiş olur. Bu nedenle de kendisine, “sen bunları helal kabul ederek mi yaptın” şeklinde soru sorulmaz.
İbn-i Teymiyye der ki:
"İnsan her ne zaman üzerinde icma edilen bir haramı helal veya helali haram yaparsa yahut Allah'ın şeriatı (ndaki hükümleri) değiştirirse tüm fukahaya göre kafir ve mürtet olur."
İbn-i Kesir der ki: "Eğer siz Allah'ın şeriatından başkalarının sözlerine
döner ve bunu Allah'ın emrinin önüne geçirirseniz - ki bu şirktir- sizler de
müşrik olursunuz."
İmam Zeccâc der ki: "Bu ifadede, Allah'ın haram kıldıklarından birini
helal veya helal kıldıklarından birini haram kabul eden her insanın, müşrik
olduğuna bir delil vardır. Çünkü Allah Teâlâ, kendisi dışında başka bir hâkim (kanun koyan) kabul edeni müşrik saymıştır. İşte şirk budur.
İbn-i Nuceym der ki: "Kim gerek şaka yere gerekse ciddi olarak küfür
kelimesini söylerse tüm âlimlere göre kâfir olur. Bu konuda niyetinin hiçbir
geçerliliği yoktur."
İbn-i Hümam şöyle der:
"Kısacası, bazı fiiller vardır ki, -kâfirlere has olan alametler gibi- bunlar inkâr makamına kaimdir. Küfrün bizzat kendisinden uzak durmak nasıl gerekli ise bu tür fiillerden de uzak durmak gerekir. Allah'u Teâlâ,
"Biz dalmuş eğleniyorduk" diyen kimselere,
"Özür dilemeyin,
siz iman ettikten sonra gerçekten kâfir oldunuz" buyurdu.
HK
Eylem olduğun da yaşadığında kavramların hakikatine secde ettiğinde siz hakikatinizi gözemetmeye başladığınız da olayın hakikati ile yuzlesirsiniz.
HK
Rabbini onun Hamdi ile tesbih et.
Yaratılmayı geçmişe dönük okuduğunda nerede eksik yaptım diyeceksin o zaman af dileyeceksin.