İslam'ın gelmesiyle birlikte;
İnsana, bedeni ve rengine göre kıymet verme dönemi kapandı, kalp ve amellere göre değerlendirme çağı başladı.
Ecelin hayatımıza getirdiği farkındalık, güneş, ay vs. gök cisimlerinin hareketlerini gözlemleyip bunlar üzerinde derin düşündüğümüzde artar. Güneşin, vakti dolduğunda batması, bize dünya hayatının da eceli geldiğinde yani kıyamet koptu- ğunda yerini âhirete bırakacağını hatırlatır. İnsanın kendi âhiret hayatının başlaması için kıyametin kopmasına gerek yoktur. Ecelinin gelmesiyle birlikte dünya hayatı sonlanacağı için insanın kendi ölümüyle, onun kıyameti de başlamış olur. İnsan dünyada gerçekleştirdiği iyi ve kötü davranışların karşılığını bu dünyada da kısmen alır. Fakat gerçek anlamda ödül ve ceza, daha uzak bir zamana, yani ahirete bırakıl- mıştır. Ödül ve cezanın gerçekleşebilmesi için yeniden dirilme, mahşerde toplanma ve yaptıklarından hesaba çekilme gereklidir. Bu anlamda ecel âhiret inancımızı besleyen temel bir hakikattir. Özellikle ilâhî cezalandırmanın hemen değil de ileri bir tarihe bırakılması, günahlardan tövbe edecek vakit bulmaya imkân sağlar. İnsanların tövbe edecek fırsatı bulmaları, Yüce Allah'ın adaleti ve geniş merhametinin göstergesidir. Dolayısıyla insan, ne zaman sona ereceğini bilmediği bu belirlenmiş süresi dolmadan, diğer bir tabirle eceli gelmeden, iyilikler yapıp kötülüklerden uzak durarak sorumluluklarını yerine getirmelidir.
Sayfa 388 - 5. Cilt
