Tarafların rızası yeterli şart değildir.
Imam Ebû Hanife ile Halife Mansûr arasında geçen bir diyalog bu kurala açıklık getirici niteliktedir. Musul halkının isyan etmesi üzerine, isyanı bastıran Halife Mansûr, tekrar isyan etmeleri hâlinde "mallarını ve canlarını helâl sayacağı" hususunda onları uyarmış; onlar da bunu kabul etmişlerdi. Ancak daha sonra, mevcut yönetimin baskılarına dayanamayan halk tekrar isyan edince, Halife Mansûr, isyan edenlerle savaşmak için fetva almak üzere alimleri toplar. Alimlerin arasında İmam Ebû Hanife de vardır ve söz sırası ona gelince şöyle der: "Onlar sana, kendilerine bile helal olmayan bir şeyi -kanlarını- şart koşmuşlar. Halbuki Islam Şeriatı'nda bu hak ne size, ne de onlara tanınmamıştır. Ömeğin, bir kadın kendisini herhangi bir erkeğe rızasıyla teslim etse, o kadının namusu o erkeğe helal olur mu? Yine bunun gibi, biri başkasına "gel, beni öldür" dese ve diğeri onu katletse helal ve câiz olur mu? (...) Musul halkını bırak. Onların kanını dökersen zulmetmiş olursun. Allah'ın şartı, uyulmaya, kulların şartından daha layıktır.
Türk toplumunda kadın, erkek eşit haklara sahipti. Tek kadınla evlenme yaygındı. Kadın cemiyette saygı görürdü. Ata biner, ok atar, top oynar, hatta güreş gibi ağır sporlar yapardı.
Bugün nerede kadın haklarından söz ediliyorsa, bu türden kelimeler kullanılıyorsa, mesala kadının eğitim-öğretimi ve ekonomik haklarından bahsediliyorsa bu, İslâm'ın mesajının yayılması sonucu olmuştur. Bu değişimi ve inkılabı sağlayan kişi de Peygamberimiz(sav) idi.
