islam
@islamoz
Kocaeli Üniversitesi Kütüphanesi
kütüphaneci
Yüksek lisans
...
1998
196 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
HER DÜŞÜNCEYE SAYGI...
Ben, herhangi bir tarikatın sözcüsü değilim. Yani, ilân edilecek hazır bir formülüm yok. Derslerimde de, konuşmalarımda da tekrarladığım ve darağacına kadar tekrarlayacağım tek hakikat: her düşünceye saygı.” (Jurnal, 19.11.1964)
“Kitap bir limandı benim için. Kitaplarda yaşadım. Ve kitaptaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim. Kitap benim has bahçemdi. Hayat yolculuğumun sınır taşları kitaplardı. Bir kanat darbesiyle Olemp, bir kanat darbesiyle Himalaya. Ayrı bir dil konuşuyordum çağdaşlarımla. Gurbetteydim. Benim vatanım Don Kişot’un İspanya’sıydı, Emma Bovari’nin yaşadığı şehir. Sonra Balzac çıktı karşıma, Balzac’ta bütün bir asrı yaşadım, zaman zaman Votren oldum, Rastinyak oldum. Dört bin kahramanda dört bin kere yaşamak.” (Mektuplar, 14.10.1966)
Degerli 1001Kitap ailesi Çavdar tarlasında çocuklar kitabının linki varsa atabilirmisiniz?
Okur Takip Önerileri
Hiç bitmeyecek mi senin bu okuman?
+ Bitmeyecek
- Hiç mi?
+ Hiç
- Niyetin kitap olmak mı yani?
+ Hayır
- Ya?
+ İnsan olmak (Orhan Kemal)
Ve İnsan kalabilmek için....
ruh...
Casy çok konuşurdu. Canımı sıkacak kadar. Ama şimdi onun söylediklerini düşünüyorum da, birer birer aklıma geliyor, bütün söyledikleri. Bir ara kendi ruhunu bulmak için çöle gittiğini, yalnızlığa çekildiğini, sonunda kendisine ait bir ruh bulunmadığını öğrendiğini söylemişti. Büyük bir ruhun, küçük bir parçası olduğunu söylemişti. Çölün bir işe yaramadığını, çünkü bir ruhun öteki ruhlarla birleşmedikçe, bir olmadıkça on para etmeyeceğini söylemişti.
Oradakiler iyi insanlardı. Anladın mı? İhtiyaç onları kötü insan yapmıştı ve o zaman anlamaya başladım: Bütün bu gürültülerin nedeni, ihtiyaç...
Kitaplardaki hayatların gerçeklik payını sadece acılar, kötülükler ve çirkinliklerde gördüm, oradaki aşkların, mutlulukların, gerçekleşen hayallerin hiçbirini gerçek hayatta göremedim...
Insanları köleleştiren en büyük silah, AÇLIK korkusudur
Bak, eğer halk birleşirse, bir önder ortaya çıkar. Çıkması gerekir. Başka türlü olamaz... Yani, söz söyleyecek bir adam. Bu adam, daha ağzını açar açmaz onu yakaladıkları gibi kodese atarlar. Başka biri daha çıkarsa, onu da kodese atarlar.
Tom:
— Eh, ne olur, kodeste aç kalmaz ya! dedi.
— İyi ama, çocukları aç kalır. Sen içeride keyif çatarken çocuklarının açlıktan ölmesine gönlün razı olur mu?
Tom:
— Hayır, dedi, olmaz.
— Sonra başka bir şey daha var... Sen kara listenin ne olduğunu biliyor musun?
— O da neymiş?
— Halkı birleşmeye çağırmak için ağzını açarsan ne olduğunu anlarsın. Resmini alırlar, her yana dağıtırlar. Artık sana hiçbir yerde iş vermezler. Hele çocukların da varsa...
Tom kasketini çıkardı, elinde buruşturdu:
— Demek ki, ya verileni kabul edeceğiz, ya da açlıktan öleceğiz? Ses çıkarırsak yine aç kalmaya mahkûmuz