Acı çekeni acı çeker görünce, onun utancından ötürü utandım; ve ona yardım edince, gururunu pek yaman incitmiş oldum.
“Biri hep fazladır çevremde” — böyle düşünür yalnız kişi! “Hep bir kere bir, — iki olur çıkar sonunda!” “Ben” ve “Beni” hep pek ateşli görüşürler: dost olmasa, nasıl katlanırlardı?
Sağ kalan delidir, biz de o kadar deliyiz işte! Hayatta en büyük delilik de budur!
Reader Follow Recommendations
Ben ırmak kıyısında bir parmaklığım: tutunabilen tutunsun bana! Fakat koltuk değneğiniz değilim ben!
Ve işte bana bakıyorlar ve gülüyorlar: ve gülerken benden nefret ediyorlar. Gülüşleri buz gibi!