Dünya'da, İsmet İnönü'den başka, elindeki tüm egemenlik haklarını tek başına kullanırken, yani diktatörlük yetkilerine sahipken, demokrasiyi kuran başka bir lider yoktur.
Sayfa 191 - Remzi Kitabevi / 49. Basım, 2006Kitabı okudu
Tanrı karşısında silinmiş, kendi özünden uzaklaşmış, tasavvufçuların deyimi ile tanrıda yok olmuş bir ozan değildir.
Tanrıya inanmış bir kimse olarak, soru sormasını bilen, soracağı soruların ölçüsünü kavrayan bir ozandır Yunus Emre.
Kıl gibi köpri gerersin geç diyü
Gel seni sen tuzağumdan seç diyü
Kıl gibi köpriden adem mi geçer
Ya düşer ya
Gelse Celâlinden cefa,
Veya Cemalinden vefa,
İkisi de cana sefa,
Lûtfun da hoş, Kahrın da hoş.
Yunus Emre
Sayfa 543
Tanrım, diyorum, durup durup neden sanki ben de diğerleri gibi hayatın içinde, tam ortasındaymışcasına gülüp geçmiyor, geçemiyorum her şeyi, bir kalemde silip atamıyorum görüp yaşadıklarımı. Neden hep kıyısında geziyorum insanların, kıyısında duruyorum neden?
Zavallı yürek, nasıl da kendini mutlu hisseder gibi görünmek zorunda kalıyor bir ömür. Herhalde, insanın insana en fazla üzülen organıdır bu yürek. Hep umulmadık anlarda, umulmadık işlere sevinip üzülmek zorunda kalan zavallı bir et parçasından bir ses.
Sayfa 36Kitabı okudu
Türk şiiri Yunus Emre ile başladı ve Türkiye'de din ilk hızını şiirle aldı.
İsmet Özel
Sayfa 112Kitabı okudu
Çocukluğun biteceğini bilsek sokaktan eve döner miydik hiç? Küçüleceğini bilsek yüreğimizin neler neler koymazdık içine?
Hoştur bana senden gelen,
Ya goncagül yahut diken,
Yahut hil'at yahut kefen,
Lutfun da hoş, Kahrın da hoş.
Yunus Emre
Sayfa 543 - Siraç KitabeviKitabı okudu
Yunus Emre, Batı düşüncesinin özgürlüğe kavuşmaya başlamasından çağlarca önceden şunları söyleyebilmenin tadına varmıştır:
İster idüm Allahı bildüm ise ne oldı
Ağlarıdum dün-ü gün güldüm ise ne oldı
İrenler meydanında yuvarlanur top idüm
Pâdişâh çevgânında kaldum ise ne oldı
İrenler sohbetünde deste kızıl gül idüm
Açıldum ele geldüm soldum ise ne oldı
Alimler ulemâlar medresede buldısa
Ben harabat içünde buldum ise ne oldı
İşit Yunus'ı işit yine delü oldı hoş
İrenler ma'nisine taldum ise ne oldı
Bu şiir, insan düşüncesinin en olgun bir yemişidir, insanla tanrı arasına konan katı uçurum ortadan kalkıyor, insan kendinde buluyor aradığı tanrıyı. Dışa çıkma, varlığının sınırlarını, aşma gereğini duymuyor bile.