A.
@ispirya
Bana ait harfler, kelimeler, dizeler..
Psikolojik Danışman ve Rehberlik
9 September
45 reader point
Joined on November 2022
Okuma Hedefleri
Şiire Hapsolmak
Sabahlara kadar şiire hapsolmak, sabahlara kadar yani 'O Adam' a hapsolmak. Sana sığınmak, senden kaçmak, kaçıp kaçıp tekrar dönmek. Gitmek, geri gelmek, konuşmak ve susuşların anlattıklarını dinlemek şiirdeki gibi. Sarılsak şiirdeki gibi. Tebessümler gözlerimize ulaşsa şiirdeki gibi. Gözlerimizi kapatsak anlasak birbirimizi, şiirdeki gibi. İkimiz birden sevinsek, göğe baksak şiirdeki gibi. Anılarımız gökyüzünde birikse şiirdeki gibi ama yağmurlar kül olmasa. Yazdıklarımızda, çizdiklerimizde, şarkılarımızda saklansak saklasak birbirimizi şiirdeki gibi. Birbirimizi karanlıklardan aydınlığa emanet etsek, aşk peşinde yalınayak koşsak, zaman vedanın iplerini çekiştirse de akrep gibi dokuz trenine yetişmeye çalışsak, si durağını beklesek yine şiirdeki gibi. Şiirler gibi yaşasak yani.. Şair aramadan sadece birbirimize şiir olsak. Bir kalbin bir de kalbim olsa yetmez mi? Yeter belleyelim yetsin o zaman. Ama adım atmaktan korkmayalım şiir biterse diye. Çünkü kalem elimde çizersem titremeyebilirim ve yeni bir şiir daha yazabilirim. Biz korkmayalım.
Pera/Sevemezsin
Bazen anlatmak ister de susar ya insan, işte bazen öyle bir sukûta mahkumum dilimde prangalar..
Bazen sarılmak ister de bulamaz ya insan, o saran kolları arar da sıcağından uzak hep mesafeler..
Sensizlik Kadar
Sen gittin, aşk durdu, nefes sustu sevgilim
Seninle geçirdiğim zamanlarımdaki eksikliğin
Yeni acıtıyor avuçlarımı
Ellerin ellerim kadar soğuk olsa da
Ben sensizlik kadar üşüyorum..
Reader Follow Recommendations
Ayrımlı
Ve gün sonunda tüm olayın başının ve sonunun tek bir cümleyi kabullenmekten geçtiğini anlıyorum: "İnsanlar hiçbir zaman onların dertlerini dinlediğimiz gibi bizi dinlemeyecek, insanlar hiçbir zaman onların hislerinin yanında olduğumuz gibi bizim yanımızda olmayacak, hiçbir zaman onlara saygı duyduğumuz kadar saygı duymayacak ve değer vermeyecek hatta sevmeyecek. İnsanların hepsi aynı değil, hiçbiri de bizim gibi olmadığından bizim gibi davranamazlar." Çünkü insanlar bencil ve insanların sağı solu nankörlük kokar. Çünkü insanlar unutkan ve insanlar vefasız. İnsanlar yalancı ve egolarından dolayı minnetsiz. Bu ise hiç değişmeyecek çünkü o insanlar öğrenmek ve büyümek için çok küçükler, korkaklar, yanlışlara kör, gerçeklere sağırdırlar dahası bundan da zerre pişmanlık duymazlar.
Gerçek
İnsanlar istiyorlar ki onlar gibi kör ve sağır taklidi yapalım. Gerçekleri görmeyelim, duymayalım. Gerçekleri göstermeyelim, gerçeklerden bahsetmeyelim. Kafasında geçen cümleler dönsün dolaşsın, hayallere devam edilsin, o orada yaşasın gerçeği kenara koyalım. Gerçek saklansın biz de onu aramayalım ve sobelenince de gerçeği suçlayalım. Ellerimizle kapattığımız kulaklar ve gözler önemli değil, biz suçu gerçeğe atalım. Mesela gerçeğe kızarlar, kırılırlar ve aslında kendine kızıp kırıldığını anlamak istemezler. Çünkü gerçeğin kokusunu bile duymamak için nefes almayı bırakıyorlar.
Şimdi ben cılız ışığın aydınlatmaya çalıştığı bu loş ortamda kitap okurken ve hatta müzik dinlerken aklıma geliyorsun ya aslında gelemiyorsun. Şimdi ben seni düşünüyorum ya aklımdan sadece ismin geçiyor. Şimdi ben aklımda sen varken kalbimdeki boşluğun farkındayım ya ondan isminin altına yazacağım cümlelerim yok, içimden sana akan cümlem yok. Şimdi sen gülüyorsun ve beni hiç bilmiyorsun ya takılmıyorum çünkü ben de senden bihaberim..
Tam şu anda
Tam şu anda ne kar ne güneş isterdim
Tam şu an bana öylesine huzur veriyor ki
Ellerim gibi içimi ısıtan bir kahve
Tam şu anda yağmurun izlerini duyuyorum
Toprak kokusu kahveyi esip geçiyor
Yine de toprak kokuyor ellerim kirpiklerim bulutlar ve gök
Evet
Gökyüzü toprak kokuyor
Gökyüzü toprağa bulanmış gibi
Ben yağmur olmuşum gibi
Kahve saçlarımı sardığı kollarını hiç bırakmıyor
Tam şu anda
Tam şu anda öylesine hissediyorum ki
Nefesimi, çocukluğumu, çiseleyen yağmuru
Gözlerimi kapattığımda burnuma çiçek kokuları doluyor
Çok sevdiğimden değil ama
teşekkür ederim
Bu anı bana hatırlatacak daha çok nedenim oldu
Önümdeki yeşilleri aşıp nasıl da ulaşıyor bana çiçekler
Beni sev mi diyorlar
anlamıyorum
Sen anlatırsın ha
Öyle özledimki bana bişeyler anlatmanı
Bana kurşunların ağırlığından bahseder
Savaşın yaşanmış tüm acıları kustuğunu anlatırsın,
Acı yaşandıkça korkusuz sanar ya insan kendini,
İşte o illüzyona nasıl küfrettiğini anlatırsın.
Sonra bi buckowski pervasızlığı sarar ruhunu, iki afilli cümle parlatırsın..
Eksilmek
Senden habersiz kalbinin hücreleri hastalanıyorsa yolunda gitmeyenler ya da yolunda gitmemesi gerekenler vardır. Bazı durumlar, bazı kişiler yolunda gitmemelidir belki de sen gitmemelisin, durmalısındır. Evet! Belki de artık durmalısındır. Hiçbir şey söylemeden, hiçbir şey yapmadan usulca, sessizce hatta hiçbir şey düşünmeden öylece kalmalısın. Sinmelisin kendine, unutmalısın düşünmeyi. Düşünmenin unutulmadığından bahsetme çünkü öylesine unutulur ki aklında tutmaya çalışırsın bir şeyler düşünmeyi, karar verirsin kafanda kuracağın birkaç cümleye fakat o an geldiğinde hepsini ama hepsini unutursun. Düşünmeyi unuttuğunu unutursun, bunu hatırladığında da hatırladığına pişman olursun. Çünkü yine kendine verdiğin bir sözü tutamamışsındır elinde olmadan. Yine elinde olmadan değil mi? Sahi hayatımızda olup da elimizde olan neler vardır? Müdahil olduğu, yönünü değiştirdiği neyi var ki insanın bu dünyada¿..
Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni
Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi
Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini
|CS|
Ruh ayağa kalkar, dizleri kanamaz. Yürür, adımlar atmaya başlar dizleri acımaz. Koşar, çok hızlı nefesi kesilene kadar koşar da yine de dizleri sızlamaz. İçi gitmez, nefesi koştuğundan tıkanır, bulutlar da onun için döker yaprak. Karda üşür, sonbaharda da güneş açmaz, yazdaysa yağmur yağmaz. Yani eski haline döner insan, diğer insanların normal dediği zamanlara. Yaşadığını daha az hissettiği ama acıyı da daha az hissettiği o anlara geri döner. Yani aşk eksilir..