Hayatımız boyunca çevremizdeki insanların bize dair tanımlamalarıyla mahattap olmak zorunda kalırız. Her ne kadar umursamaz görünsekte bu durumun bizde oluşturduğu buhranı Üstadın betimlemeleri ile okumak piyesi izlemeden bile sanki sahnenin önünde oturuyormuş hissi uyandırdı. İnsanların gerçekleri değilde olmamızı istedikleri insan olarak bizi yönlendirmeye çalışmalarıyla mücadele eden, aynı zamanda kendi kalemiyle bile bir karakter yazmanın insan acziyetinin ne kadar üstünde olduğunu içine düştüğü buhranla bize gösteren belki de tek kişilik bir oyundu. Tekrar tekrar okuduğum ve bence okumaya değer bir eserdi...