İLAHİ BESTEKAR
Bugün mahallem daha bir güzel gelmeye başladı gözlerime,
Hiç bir şey istemediğim göz önümde,
Şükretmenin sarhoşluğuna,
Af'ola bugün böyleyim.
Neyleyim bilmem,
Anlatamam kelimeleri israf etmeden.
Sevdaya düşer gibi olmuşum kendimce,
suretimde raks ediyor güneş ışığı*
neyim bilmem ki,
bir sürgünün solmuş ve çatlak dudaklarıyım belki
gömülü yatan saraylar ortasında
rastgele kıvranışlarla şüphelere sokulan
kendini soruların çeşmesinden akıtan
kendini israf eden
kuraklaşmış, niçinsiz bir avuç rü'ya için
kırlangıçların bir vaadi olduğuna inananların bileklerinde, bir zincir olup
sonra yaş hakka
YAŞAMA SEVİNCİ
Yaşama sevinci nedir deseler? Bir dünya dolusu madde geçer aklımızdan. Ama ben diyorum ki: herkes birincil ihtiyacına göre sever hayatı. Mesela bir çocuk acıktı, markete gitme, yahut anne mutfağında yeni pişmiş tarçınlı cevizli kek onun yaşama sevinci, bir asker baba ocağında, kavuşma sevinci, hapsolunduktan sonra gökyüzüne bakma
Eski Günlerdi
Eski günlerdi, evlat
Yürek ile gülünürdü
ve gülünürdü gözlerle;
oysa yalnız dişleriyle gülüyorlar artık,
aranırken gölgemin peşinden
buza kesmiş gözleri.
Öyle zamanlar da vardı elbet
Sadece sevilmeyenler nefret eder
İnsancıl değerlerimizi koruyamazsak hayat korkunç olur ve hep yitiririz.
Hızımızı artırdık, ama bunun tutsağı olduk. Bolluk getiren makineleşme bizi yoksul kıldı. Edindiğimiz bilgiler bizi çıkarcı yaptı, zekâmızı da katı ve acımasız. Çok düşünüyoruz, ama az hissediyoruz. Makineleşmeden çok insanlığa, zekâdab çok iyilik ve anlayışa gereksinmemiz
Anam
İşte ben senin oğlun
Sen benim ilk sözcüğüm
Dilimde tükenmez servet
Gönlümde sevgiye esrarlı davet
İşte ben senin oğlun
Sen benim ilk adımım
İnsandan insanlığa yürüyüşüm
BİLMİYORUM
1. Geldim, bilmiyorum nereden, ama geldim;
Önümde bir yol gördüm, yürüdüm,
İstesem de istemesem de yürümeyi sürdüreceğim,
Nasıl geldim, nasıl gördüm yolumu?
BİLMİYORUM!
2. Bu varlığın içinde yeni miyim yahut eski mi?
Özgür müyüm yoksa bağlı bir tutsak mı?
Hayatımda kendimi ben mi yönetiyorum, yoksa başkası mı?
Bilmek isterdim,
Kûy-i Yâr’da Bir Mûrg
Şubat Ayı Öykü Etkinligi (Tema: Yeni Hayat)
İnsanlar uzaklaşıyor gözlerimden, yüreğimden, derimden, içimden... Ruhumda yalnızlıkların türküsünü söylüyor; üşüten, ürperten rüzgarlar. Yalnızlıklar boy boy, çeşit çeşit yanı başımda. Bir tek onlar terk etmiyor benliğimi…
Aynı yöne giden gemilerimiz ne çoktu tanıştığımızda. Aşkla dolu, hayaller,