Zamanı geldiğinde, kendinizden başka suçlayacak ya da yalvaracak birini bulamazsınız. Ve sonunda sizinle birlikte doğanların üzerine kattıklarınızın bir elin parmaklarını geçmediğini anlarsınız. İşte o eşsiz katkılar bizim zaten olduğumuz insana eklediklerimiz, bizim bir başkası tarafından anlatılabilecek tek hikâyemiz.
Sayfa 80 - BİRİNCİ KİTAP - SEKİZİNCİ BÖLÜM - Artemis Yayınları - 1. Basım - Kasım 2016, İstanbulKitabı okuyor
Ne oldu bize güneş neden doğmuyor
Uzun uzak gecelerde sabah olmuyor
İşte bizim hikayemiz hep böyle gider
Umutlar hep gecelerde yol olur gider
İşte bizim hikayemiz burada biter
Umutlar hep gecelerde yol olur gider...
İşte bizim hayatımız böyle gider,
Umutlar hep gecelerde yol olup gider,
İşte bizim hikayemiz burada biter,
Aydınlıklar karanlık yol olur gider
Sayfa 289 - Gece kitaplığı 2016Kitabı okudu
Geceye ezgi
radyoda çalanı herkes duysun istemişsindir :)
youtube.com/watch?v=Mtr2Nfv...
BAHA / İŞTE BU BİZİM HİKAYEMİZ
Bir işaretle hep sus diyorlar
Sus, yazma, kır kalemi, çevrene bak
Korkmadan dal ölümün ve hayatın gözbebeklerine
Neler göreceksin onları dinle
Anlatabilirsen onları anlat
Odur işte bizim hikayemiz
Ayaklar altında çiğnenen sevgiler
Kırılan onurlar... odur bizim hikayemiz
Zindanlarda boşanır kadehimiz
Aç susuz ve tekmelenmiş
Zavallı hayvanların bakışlarında
Çatlamış yüreğimizin kavı tutuşur
Öksüzün ufkunda hayallerimiz uçuşur
Dulların yetimlerin
Köle ve esirlerin
Yoksulun çaresizin
Gönlündeki burukluk bizim anımızdır
Sayfa 570Kitabı okudu
•Son•(*hayır ağlamıyorum*)
"Arin evlenelim mi?"
"Evlenelim"
İşte bizim aşk dolu asıl hikâyemiz burada başlamıştı. Yazılı olmayan kanunlarım üzerinden kurulan hayatlar üzerine birleşmişti hayatımız. Kâbusu yaşarken zorlu yollardan geçip rüyaya çevirmeyi başarmıştık. Ben Arin Demirhan intikam uğruna girdiğim bu konakta artık her şeyin yerine oturmuş şekilde yaşamımı sürdürüyorum.
Eski kalan yapbozun parçaları şimdi tamamlanmıştı. Gök ve yer şahitlik ediyordu bi anımıza. Aslında daha o gün İstanbul'da karşılaşmamız üzerine yazılmıştı hikâyemiz. Kanunsuz topraklar Arin ve Berzan'ın acılı tatlılı hikâyesini yaşamışlardı. Acısını yakmış, tatlısını sevdirmişti. Kral ve Kraliçenin 3 prensi ve 2 prensesi vardı. Onlar bu hikâyenin en masum olanlarıydı.
ÖĞRETMEN DESTANI
TÜRK ÖĞRETMENİ
(Bende emeği olan hocalarıma ve bu kutlu mesleği severek yapmam vesile olan bütün sevgili Öğrencilerime)
Başöğretmen, Mustafa Kemal’in izinde,
Sevgi,merhamet, ve hoşgörü vardır, özünde.
Türkiyemin kışı, baharı, yazı ve güzünde,
Karatahtasının, bilgisayarının başındadır, Türk Öğretmeni.
Hayatta en hakiki mürşit, ilimdir,
“İki adam suya eğildiler. Birisi çakıl yaşlarında oynaşan al benekli balıklar gördü. Diğeri balçıkla karşılaştı, bakışları bulandı. İki adam hurma ağacına çıktılar. Birisine eteği az geldi, koynuna da doldurdu. Birisi tutunacak dal bulamadı kısmeti kurudu. İki adam geceye baktılar. Birisi hislendi içi taştı, şarkılar söyledi yıldızlara. Diğeri üşüdü, körlendi karanlıktan. İki adam uyudular. Birisi sakindi, beyaz rüyalarda gezindi. Diğeri hırçındı, boğazı sıkıla sıkıla sabahladı. İki adam bahçede dolaştılar. Birisi gül topladı, demet yaptı yüzlerce. Diğeri yumruk sallar fidanlara, diken ayıkladı etinden. İşte ey insan! Cahil, bilgili; çirkin, güzel; fena, iyi; gerici, ilerici; sapık, doğru himayesidir bu dinlediğin! Bizim hikayemiz, uyur gezer, bakar körlerin hikayesi… Nasibimizi kendimiz yaratırız. Kime kimi şikayet edelim? Hıçkırık ve kahkahalarımızın kaynağı, davranışlarımızdır.”
Sayfa 220Kitabı okudu
Korkmadan dal ölümün ve hayatın gözbebeklerine
Neler göreceksin onları dinle
Anlatabilirsen onları anlat
Odur işte bizim hikâyemiz
Ayaklar altında çiğnenen sevgiler
Kırılan onurlar... odur bizim hikâyemiz
Sayfa 66Kitabı okudu
Bu Bizim Hikayemiz
Sen, anlayabilir misin bizim mısraların dilinden, biz bazen Yunus oluruz anlayana, bazen de Yavuz.
Gönüllere, destanlar, yazarız biz,vicdan ve aklımızdır bize yol gösteren, gerçek bir kılavuz.
Kırk yıl odun taşıdık sırtımızda Yunus olduk biz , başladık bütün aleme tek bir nazarla bakmaya
Sakın ha sakın sen de surete ve kalıba bakma ha! Geldik dünyaya, gönül dünyasına ibretle bakmaya
Yunus misali, bizi bilmeyenler, neyi bilsin, bilenler anlar bizim dilimizden,bilenlere selam olsun.
Sen de anlayabilirler misin , mısraların dilinden bizi, anlayabilene ve anlatabilene aşk olsun
Saate bakmaksızın, gecenin bir vaktinde kapısını çalabilecek, bir dert ortağı,bir dost arıyoruz
Batan dikenler kanatsa da yüreğimizi; o gül hatırına, dikenlere Mecnun misali katlanıyoruz.
Sırlı bir aynayız biz, bizi anlayıp, görebilene, görüp de sevebilene, O, Yaradan’ın hatırına.
Bizi kırsan da, unutsan da, Mevlana misali diyoruz : gel, gene gel, ne olursan ol, gene gel,
Satır, satır, mısra mısra, yepyeni bir destan yazıyoruz, biz, bir bak, mısrasına, satırına,
Arı olduk, çiçekten çiçeğe konduk, ballar balını bulduk, Yunus gibi, haydi şimdi sen de gel
İşte biz buyuz, işte bu bizim hikayemiz. Okunsun ve yazılsın durmadan bizi sevenlerin hatırına…
Kemal KARTAL
Bazı hikâyeler mutlu son ile bitmez... Bizim hikâyemiz böyleydi işte...