Sinema veya televizyona uyarlanan eserlerini saymazsak, Orhan Kemal ile gerçek anlamda bir tanışma oldu bu kitap... Genelde bunu dedikten sonra 'Orhan Kemal'le geç kalmış bir tanışmaydı' şeklinde bir mahcubiyet cümlesi kurmam beklenebilir ama ben iyi ki de bu kitaplar bu yaşlarıma denk gelmiş diye büyük bir memnuniyet duyuyorum açıkçası.
Zaten
Ve “Simru” bitti. Yine bir Kahraman Tazeoğlu klasiğiydi.
Ana karakterimiz Simru çocukluğunda aşık olduğu çocuk tarafından aldatılıyor ve aşka kapılarını kapatıyor.
Üniversiteden mezun olacağı yıl ünlü bir fotoğraf stüdyosunda resimlerini çeken Ceyhun ile tanışır ve Ceyhunun kendisine bir not ile sorduğu “Su neden yanmaz” sorusu hayatında önemli bir yer taşır ve kağıdı kolyesinde taşır ve cevabını uzun süre arar...
Mezun olduktan sonra iş arayan Simruya bir gün okul arkadaşı Hakan’ın kendisine bir baloda eşlik etmesini teklif etmesi ile orada tanıştığı büyük bir şirketin iki patronu ile iş anlaşması yapması hayatının dönüm noktası olur.
Çok iyi bir şirkette iyi bir maaşa işe başlayan Simru için hayat bambaşka olmuştur. Hep hayallini kurduğu ayrı eve çıkma isteğini gerçekleştiren genç kadın çok mutludur. Artık herşey yoluna girmiş, bir tek hayatında aşkın eksik olduğunu düşünmeye başlamıştır.
Yıllarca ek işler yaparak Simru yu büyüten Babasına ve Annesine artık yük olmamanın hatta destek olmanın gururu ile hayatı akıp giderken, feci bir olay sonrası tüm dünyası alt üst olur.
İşini kaybeder... Evini kaybeder... Yaşama isteğini kaybeder.. Peki neden, neler oldu?
Yaşanan o feci olay sırasında kendisini kurtaran Ali ile neler yaşanıyor?
Ali kimdir?
Hikayenin bittiminde son 30 sayfasında ise başka bir hikaye anlatılıyordu.
Açıkcası Yazarın diğer kitapları gibi vasat dı diyebilirim. Bu kitabına da bir şans vermek istedim ancak pek kaleminde değişen birşey olmamış.
Kimseyi etkilemek istemem, okuma kararı sizin olsun :)
Cyrano ile 2000'li yıllarda CNBC-E'de tanıştım. Aynı isimle çekilen 1990 Fransız yapımı film, Gerard Depardieu'nun başarılı oyunculuğuna rağmen bana senaryodaki o edebi güzelliği gösterememişti ya da daha toydum görememiş olabilirim:) Ve ben Cyrano'yu hafızamdan silmiştim ta ki 2015 yılında İBB Tiyatrosu, oyunu programına alana kadar. (İBB bu sene de oyunu sahnelerse kaçıranlar mutlaka izlemeli. Ayrıca oyun için Tolga Çebi'nin yazdığı Aşk isimli bir şarkı var ki youtube'dan dinlemenizi tavsiye ederim). Oyunu izlediğimde senaryodaki dilden o kadar etkilendim ki oyun biter bitmez bir google araması:Edmond Rostand, Cyrano de Bergerac... derken kitabı tedarik edip okumak yaklaşık iki yıl sonrasına nasip oldu:)Geç de olsa kitabı büyük bir afiyetle okudum. Hatta Shakespeare'in eserlerinde yarattığı o büyünün tadını sadece bu kitapta bulabildim. Cyrano'nun hazırcevaplığı, romantizmi, burnu ile ilgili replikleri ve o meşhur istemem eksik olsun tiratı sizin de hoşunuza gidecektir.
Fransızca bilmiyorum ama yaşattığı büyüden dolayı çevirinin oldukça başarılı olduğunu söyleyebilirim:)
İyi okumalar!
...
Dolaşıp da herkesten alkış mi dilenmeli?
İstemem eksik olsun! Yoksa bir sürü keli
Sırma saçlı diyerek göğe mi çıkarmalı?
Yoksa ödüm mü kopsun Tanrının bir aptalı
Gazeteye bir tenkit yazacak diye her gün?
Yahut sayıklamak mı lazım: "Adım görünsün aman!" diye şu meşhur Mercure ceridesinde
İstemem eksik olsun! Ve tâ son nefesinde
Bile çekinmek, korkmak, benzi sararmak,bitmek,
Şiir yazacak yerde ziyaretlere gitmek,
Karşısında zoraki sırıtmak her abusun
Eksik olsun istemem, istemem eksik olsun
Fakat şarkı söylemek, gülmek, dalmak hülyaya
Yapayalnız, ama hür seyahat etmek aya
Gören gözü, çınlayan sesi olmak ve canı
İsteyince şapkayı ters giymek, karışanı
Olmamak. Bir hiç için ya
Kılıcına ya kalemine sarılmak
Ve ancak duya duya yazmak
Sonra gayet tevazuyla kendine:
Çocuğum! Demek, bütün bunları hoş gör yine
...
Klasiklerle klişeler arasında fark vardır. Klişeler sadece okuyucunun ya da seyircinin ilgisini toplayacak, daha fazla para kazandıracak şeyleri hedeflerler. Klasiklerin ise başlıca amacı sanat yapmaktır ve büyük çabalarla oluşturulan bu eserler sonucunda unutulmaz karakterler çıkartırlar ortaya. İşte bu unutulmaz karakterlerden biridir Cyrano De
sabahattin ali'nin öykülerinin gerçekçi ve tarafsız olduğu söylenir. gerçekçi olduğuna katılsam da yazarın öykülerine ve romanlarına düşüncelerini bu kadar katmasını doğru bulmuyorum. kurguyu bozuyor bence. bu kitaba gelecek olursak kitabı beğenmekle birlikte bana biraz eksik gibi geldi. yazarın hakkını yemek istemem böyle hissetmemin sebebi muhtemelen yüzlerce sayfalık romanlar okumaya alışmış olmam olabilir. hatta artık on on iki kitaplık seriler bile yetmiyor bize bazen. dolayısıyla beş on sayfalık öyküler yazar ne kadar yetenekli olursa olsun biraz eksik ve yüzeysel hissettiriyor.
