Yasamanin tek yolu hem orada hem burada sessiz ve sakin olmak. Biraz üzüntüyle, olsun varsin, ne fark eder? Uykuyu daha derin ve çocuksu kıkılar. Ama ıstırap uykunun içinden geçen bir sabandır ve bu dayanılmaz bir şey.
Bize acı çektiren her insan, bizim kendisine atfettiğimiz tanrısal bir varlığın kısmi bir yansıması ve en alt basamağıdır; ikisini bağdaştırdığımızda bu tanrısal varlığı (Fikri) seyrederken, daha önceki ıstırap, yerini bir anda mutluluğa bırakır. Yaşama sanatı, bize acı çektiren insanları, tanrısal biçimlerine ulaşmamızı sağlayacak bir basamak gibi kullanmak ve böylece hayatımızı mutluluk içinde, tanrısal varlıklarla donatmaktır.
YAŞ 5 Anne ve babamın birbirlerine bağırmalarının beni ne kadar korkuttuğunu öğrendim.
YAŞ 7 Meşrubat içerken gülersem içtiğimin burnumdan geleceğini öğrendim.
YAŞ 12 Bir şeyin değerini anlamanın en iyi yolunun bir süre ondan yoksun kalmak olduğunu öğrendim.
YAŞ 13 Annemle babamın el ele tutuşmalarının ve öpüşmelerinin beni daima mutlu
"Cehenneminizi yalanlara inanarak yaratırsınız. Eğer ıstırap çekiyorsanız, başkası size çektirdiğinden değil, kafanıza hükmeden zorbaya boyun eğdiğiniz içindir. Zorba size boyun eğdiği zaman zihninizde yargıç ya da kurban kalmaz, artık ıstırap çekmezsiniz."
Sayfa 90 - Ötesi YayıncılıkKitabı okudu
Çocuğunu kaybeden bir anne için her gün ilk gündür; bu ıstırap ihtiyarlamaz.