Türkiye’nin Erken Başlayan Soğuk Savaş’ı
II. Dünya Savaşı’nın sona erdiği 1945 yılı, Türkiye için bir arayış döneminin başlangıcıydı. Savaşın ardından içeride siyasi yapının değiştiği, dışarıda ülkeyi demirleyecek güvenli bir limanın arandığı belirsizliklerle dolu birkaç yıl geçirildi. Kısa süre sonra yeniden yapılanmakta olan düzenin iki temel
İstikamet her alanda olmalıdır. Tevhidde istikamet, ibadette, ahlakta, ilimde, amelde istikamet. Bu yönüyle istikamet aslında orta yolu tutmak, orta yolda olmak demektir. Orta yol iki aşırı ucun ortasını yakalamaktır. İstikamet ise o orta yolu muhafaza edebilmektir. Şimdi orta yol üzerinde biraz duralım:
İyi huyların hepsi vasati (ortalama)
6.bölüm
* 15 Ekim 2010 tarihinde Thomas Fritz [...] kurumuş bir yabanelması ağacını kesmeye kalktı. (...) Kalem kalınlığında bir dal, elinin başparmağıyla işaret parmağı arasındaki perdeye girdi. (...) İki gün sonra doktora gittinde bir kist oluşmuştu. Fritz antibiyotik kullandı ama işe yaramadı. Eli ancak beş hafta sonra bir cerrah etine
Bu durum değişikliği tıpkı hastalık gibi zamansızdır ve insana her şeyden el çektirir ya da en azından hiçbir şeyin o zamana kadar olduğu gibi devam etmesine izin vermez; sözgelimi bir akşam yemekten ya da sinemadan sonra herkesin kendi evine gitmesine ve ayrılmamıza ya da Luisa'yı arabamla ya da taksiyle evine bırakmama, bıraktıktan sonra tek başıma her zaman ıslak olan yarı boş sokaklarda elbette onu ve geleceğimizi düşünerek yürüyüş yapmama ve evime dönmeme izin vermez. Evlendiyseniz artık sinema çıkışı adımlar birlikte aynı yöne gider (ahenk bozulmuştur çünkü artık yürüyen dört ayak vardır) ama ben ona eşlik etmek istediğim için değildir bu, böyle bir alışkanlığım olduğundan ya da bu bana daha doğru geldiğinden de değildir; sadece artık ayaklarım ıslak kaldırımları adımlarken bocalamadığı için, düşünüp tartmadığı için, fikir değiştirmediği için, seçemediği ve pişman olamadığı içindir: artık biz böyle isteyelim yahut istemeyelim, bu gece ya da dün gece ben bunu istemezken dahi istisnasız hep aynı yöne giderler.
Sayfa 15Kitabı okuyor
İstisnasız herkes bana zamanla geçeceğini söylüyordu. Bütün dünya "zamanla geçer" parantezine alınmıştı sanki. Oysa ben zamana güvenmem, ne bok yiyeceği hiç belli olmaz.
Bana göre yaşanabilecek en güzel günler geçmişte, insanlara göre ise gelecekteydi. Hangisinin doğru olduğunu bilmiyordum. Bildiğim kesin olan tek şey vardı, o da o günlerin şimdiki zamanda olmadığıydı.
