Kız çocuğunun gözü açılmasın istiyorsunuz. Sessiz sakin, mazbut, kendi halinde, itaatkar, uysal, söz dinleyen, karşı çıkmayan, büyüklerinin yanında konuşmayan, karar verme iradesi olmayan insanlar olmasını istiyorsunuz. Okutmuyorsunuz, çalıştırmıyorsunuz, arkadaşları olmasın istiyorsunuz, telefonu olmasın, televizyon izlemesin istiyorsunuz. Çünkü korkuyorsunuz. Ya konuşursa? Ya bilinçlenirse? Ya hakları ve özgürlükleri olduğunu bilirse? Öylesinden size kadın olmaz tabii. Ev hanımı olmaz. Öylesine söz geçmez. Dövseniz dövemezsiniz, şikayet eder, evi terk eder, boşanır. Siz bunları yapamasın istiyorsunuz. Kocasından dayak yediğinde annesinin ona "Kocandır, arada döver, erkeklerin suyuna gitmek lazım gelir" demesi hoşunuza gidiyor. Siz korkak kadınlar istiyorsunuz. Sizden korkan kadınlar... Bu zamana kadar kadınlar erkeklere hizmet etmiş, hizmet etmeyi de ibadet bilmiş, şimdi sıra size gelince eşitlik lafları ortaya atıyorlar, ne şanssızsınız be tüh. Kim okuttu bu kadınları, kim eline kitap verdi, kim attı ortaya kadın hakları laflarını, hani her şey aile içinde kalırdı, hani kadının sesi çıkmazdı, hani terbiye etmek için dövebilirdik?.. Eli iş de tutuyor şimdikilerin, kocam beni sokağa atar diye de korkmuyorlar. Bütün haklarımızı aldılar elimizden. Bu devirde kadın olmak varmış. Erkeklerin hükmü kalmamış. Yazık ki ne yazık... (Bazılarınızın iç sesi)