21 Şubat 1787
Yarın Napoli’ye gidiyoruz.
O yeri görmeyi sevinçle bekliyorum. Anlatılmayacak kadar güzel olmalı.
2 Şubat 1787
Dolunay ışığı altında Roma’da yürümenin güzelliğini, yaşamadan anlayamaz insan.
Bir kule dikmek isteyen ama temeli kötü yapan bir mimar gibiyim.
Sayfa 169
Roma, 1 Kasım 1786
Evet, dünyanın başkentine ulaştım.
Eğer burayı iyi bir rehberin eşliğinde on beş yıl önce görmüş olsaydım kendimi daha mutlu sayardım.
Roma’ya ulaşmak arzusu öyle büyüktü ki, artık dur durak yoktu; Floransa’da bile sadece üç saat kaldım. Şimdi rahatım ve galiba hayatımdan da memnunum.(…) Gençliğimin bütün rüyalarını şimdi canlı olarak görüyorum…
Türkler!
Bu sabah Katolik ayinine katıldım. Her yılın bu günü, Sen Justine Kilisesi’nde Türklere karşı kazanılan zafer dolayısıyla yapılan bu merasime, venedik Dükü de katılmak zorunda.
Venedik Venedik
Sık sık özlemini çekip inlediğim yalnızlığın tadını şimdi çıkarabilirim. Çünkü insan hiçbir yerde kendini hiç kimsenin tanımadığı bir kalabalıkta olduğundan daha yalnız hissetmez.
Venedik’te beni tanıyan belki de yalnızca bir insan vardır ve ona da hemen rastlayacak değilim.