Bir psikiyatrist anlatıyor .
“Yıllar önce Şangay'day ken terk edilmiş bir katedrali ziyaret ettim. Ben ateistim, ama dinsel yerleri görmeyi seviyorum - gidip oraları öğrenmeyi. Etrafı dolaş tıktan sonra gidip itiraf bölmesinde, rahip tarafında oturdum ve gü nah çıkaran papazı kıskandığımı hissettim. Ne büyük bir gücü vardı! O sözleri söylemeye çalıştım , "Bağışlandın oğlum , kızım ! " Bağışlama yükünü yukarıdaki adamdan aşağıya taşıyan bir araç olduğuna inandığı için tadını çıkardığı büyük kendine güveni hayal ettim. Ve benim tekniklerim onu kıyasla ne kadar zayıf kalıyordu . Ama daha sonra oradan çıktığımda benim en azından mantık ilkelerine bağlı yaşadığım ve mitolojiyi gerçeklikmiş gibi sunarak hastalarımı çocuklaştırdığım konusunda kendime güvence vererek bu durumun etkisinden kurtuldum.”
