Dur bir dakika… Al işte… Sana teşekkür ederim!”
Zahar İvanoviç, Mazin’in eline üç rublelik bir kâğıt para tutuş-
turduktan sonra yüzüne yüce gönüllü bir iş yapmış da cevabını
bekliyormuş gibi baktı. Mazin’se elindeki kâğıt paraya dikkatle
bakıyordu. Heceleri uzata uzata, düşünceli sordu:
“Yani bunu bana mı veriyorsunuz?”
“Aptal!
Bakunin, bir tür şaşkınlık içinde, kendisine yalnız düşlerinde var olan bir Avrupa Devrimciler Birliği’ni Rusya’da temsil etme görevini verdikten sonra, Neçayev, Rusya’yı gerçekten avucunun içine alır, kendi balta birliğini kurar, yasalarını da kendisi tanımlar. Burada, bir askerlik ya da bir politika eylemi için zorunlu olan gizli merkez kurulunu
…çok da mutluyum. Tanrı’ya şükür; bir yer be kadar ıssızsa, o kadar iyi. İnsanları görmeye dayanamıyorum ve burada hasta köylülerden başka kimseyi de görmeyeceğim; onlarda muhtemelen hiç dokunmazlar yarama. Ayrıca herkesi de benimki gibi ücra beldelere dağıttılar. Benimle mezun olan arkadaşlarım, savaş için yeterli olmadıkları gerekçesiyle (1916 ikinci alım gönüllü milisleri) kabul edilmediler ve ülkenin her köşesinde yerel kliniklere gönderildiler. Kimin umurundaki bu? Arkadaşlarımdan yalnızca İvanov ve Bomgard’la ilgili bilgi alabildim. İvanov, Arhangelsk bölgesini seçmiş - zevk meselesi sonuçta - Bomgard ise, bir kadın feldscher’in dediğine göre, bundan üç kasaba ötede, ıssız Gorelovo beldesindeymiş. Önce bir mektup yazmak istedim ona, sonra vazgeçtim. Hiç kimseyi görmek, dinlemek istemiyorum.