"Sen... Sen tanıdığım en muhteşem adamsın Andreas Ivanov. Yaptığın onca şey o kadar güzel ki sana karşı koymak imkânsız."
Sayfa 216 - Yasemin ÜnsalKitabı okudu
Ben, Andreas Ivanov, ilk kez bir kadına yaklaşırken ödüm kopuyordu.
Aşk kendisi için harcanan emek oranınca güzeldir, yani, anlıyor musun, o kadar güçlü duyulur...
Kardeş, insan semavere benzer; her zaman serin serin raflarda durmaz, bazen de içine kömür koyarlar...
İVANOV
...
Biz o kadar yetersiziz ve yapılacak işler de o kadar çok ki!.. Tanrım, o kadar çok ki!.. İşte, kendisiyle savaştığım hayat nasıl acımadan öç alıyor benden! İşte otuz beşindeyim ve kendimi içkiyle sersemlemiş bir adam gibi duyumsuyorum. Yaşlandım ben, yaşlı bir adamın gecelik entarisini giyindim... Yorgun, bitkin, parça parça, inançsız, aşksız; ağır bir baş ve tembel bir ruhla insanların arasında başıboş dolaşıyor ve şu sorulara karşılık bulamıyorum. Kimim ben, niçin yaşıyorum, amacım ne? Aşk saçma bir şey, okşayışlar gereksizce tatlı, çalışma anlamsız, şarkılar ve ateşli söylevlerse bayağı ve eski. Nereye gidersem gideyim, kendimle birlikte tasa, soğuk bir can sıkıntısı, hoşnutsuzluk ve yaşama iğrentisi taşıyorum...
Sayfa 83Kitabı okudu
