İyi geceler
.
Caddeden sokaklara doğru sesler elendi,
Pencereler kapandı, kapılar sürmelendi.
Bir kömür dumanıyle tütsülendi akşamlar,
Gurbete düşmüşlerin başına çöktü damlar...
Son yolcunun gömüldü yolda son adımları,
Bekçi sert bir vuruşla kırdı kaldırımları.
Mezarda ölü gibi yalnız kaldım odamda
Yanan alnım duvarda, sönen gözlerim camda
Yuvamı çiçekledim, sen bir meleksin diye,
Yollarını bekledim görüneceksin diye.
Senin için kandiller tutuştu kendisinden,
Resmine sürme çektim kandillerin isinden.
Saksıda incilendi yapraklar senin için,
Söylendi gelmez diye uzaklar senin için...
Saatler saatleri vurdu çelik sesiyle,
Saatler son gecemin geçti cenazesiyle,
Nihayet ben ağlarken toprağın yüzü güldü,
Sokaklardan caddeye doğru sesler döküldü
.
Sayfa 141 - Sen Nerdesin?Kitabı okudu
BİR KİMLİK VAKASI
"Sevgili dostum," dedi Sherlock Holmes, Baker Sokağı'ndaki evde ateşin karşısında otururken, "hayat, insan aklının düşünebileceğinden çok daha gariptir. İnsan, gerçekte sıradan denen şeyleri çoğu zaman hayal bile edemez. Eğer şu pencereden el ele uçup, bu büyük şehrin üzerinde dolaşarak çatıları hafifçe kaldırıp
İyi akşamlar
.
Karanlık kış günü akşam üstü
Bırak kendini sokaklara,
Git bakalım gittiğin kadar!
Freni bozuk kamyonlar gibi.
Sevda mı umut mu arkadaş mı
Anılar mı? Nerde…
Ölüm mü? Doğduğun günden beri
Ardından gezer caddelerde.
...
Sayfa 158Kitabı okudu
O yaz Çengelköy'de bir yalının deniz üstündeki iki odasını kiraladı. Yalının büyük salonunu ve mutfağını evsahiplerimizle birlikte kullanıyorduk. Evsahibimiz Edibe hanımın kızı Samiye hanım da bitişik yalının sahibiydi. Samiye hanımın kocası tam paşa olacakken te rfi edememiş ve depresyona girmiş. Hiç ortalıklarda görünmezdi. Edibe hanımın kocası
O yaz babam Çengelköy'de bir yalının deniz üstündeki iki odasını kiraladı. Yalının büyük salonunu ve mutfağını evsahiplerimizle birlikte kullanıyorduk. Evsahibimiz Edibe hanımın kızı Samiye hanım da bitişik yalının sahibiydi. Samiye hanımın kocası tam paşa olacakken te rfi edememiş ve depresyona girmiş. Hiç ortalıklarda görünmezdi. Edibe hanımın
Sonra gittin.
Birlikte kışlıkları naftalinleyecektik.
Söz vermiştim unutmayacaktım gözlerini
Bir yeşil fanila gibi ipte, alıp ütüleyecektim.
Herkese iyi akşamlar demeyi öğretecektim gözlerine.
Sonra gittin.
Çocuk oldum bir daha, ağladım.
Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı.
Kitaplar, aşk, her şey.
Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım.
Keşke nane şeker gibi mentollü bir buluttan doğaydım
Sayfa 44Kitabı okuyor
