İçimde öyle bir yere düşüyorum ki,
Elimden tutup kaldırabilir miyim kendimi? Bu içine düştüğüm düşünce,
İpekten bir koza değil,
Öyle hafif, öyle ince...
Kocaman kalın duvarlarla örülü etrafım, Her bir tuğlasında gözyaşlarım, dualarım var.
Söylenmiş en iyi yalanlar,
Söylenememiş gerçekler
var.
Bir balyozla kırsam kalın duvarları da, Çırpınarak altından çıksam bu enkazın... Başka türlüsü ne mümkün uçabilmek için yeniden.
Acımayın bana!
Güçlenmem için, biraz
Çırpınmam lazım...
Geçmiş hiç olmamış gibi ve hiçbir şey acı vermiyor şimdi. Yalnızlığı,ölümü,ayrılığı unutuyorum.Balıkçılar,beyaz kediler,esmer çocuklar,sarhoşlar hep tanıdık.Her hikayenin mutlu başlayıp bir şekilde mutsuz sonla bittiğini hatırlıyorum burada.Ben elini tutmak için uzandıkça hayali yavaş yavaş kayboluyor.Şimdi orda değil.Bazıları ona benziyor,bazıları benzemiyor;hiçbiri o değil.Gitsem iyi olur artık gibi.Kıyısında beyaz elbiseli,yanık tenli çocukların her akşam kırık deniz kabukları topladıkları bambaşka bi şehre belki…
Aklımdan geçen delice düşünceler; ben kitap okumayı bilmiyorum ben kitap çözümlemeyi bilmiyorum ben yıllarca boşuna kitap okumuşum aynı kitabı okuyup bu kadar farklı yorumlara ulaşabilmek enteresan ; iyi veya kötü diyebilirsin bana hitap etmedi diyebilirsin ,ama kitabı öveceğim diye bu kadar yanıltıcı bilgi vermenin yanlış olduğunu düşünüyorum “bedava sirke baldan tatlıdır” modu her yerde geçerli demek ki bırakın bu işleri insanlar gerçekten tonla para veriyor ve zaman harcıyor iyiyse iyi değil kötüyse kötü !Sizin düşünceleriniz duygularınız bir kitap kadar mı ; yazık!
Gönül değil, mesefe koyduk.
Çok şey anlatmak isterken,
Anlatsam ne değişicek vazgeçişi.
Gönül değil, mesafe koyduk.
Böylesi çok daha iyi.
Gece Nöbeti
Artık daha az seviyorum seni
Unutur gibi, ölür gibi daha az
Yeniden ödetiyorum kendime
Onca aşkın öğretemediğini
Kolay değildi
Yalnızca sevgilimi değil, evladımı da kaybettim ben
Kaç acı birden imtihan etti beni
Bir tek gece vardır insanın hayatında
Ömür boyu sürer nöbeti
Bu da öyleydi,
İyi ol, sağ ol, uzak ol
Ama bir daha görme beni.
Murathan Mungan
Günaydın
``Ağlıyorum eşliğinde mevcudiyetsizliğin.``
bugün kaygılı bir sabah ve tam olarak kafamı böyle-görseldeki gibi-hissediyorum. Zihnim vücudumu ketlemiş ve uyuşturmuş gibi.
Böyle anlarda yanımda biri varsa ifade etmeye, yoksa da yazmaya başlıyorum. Sonra ise derin nefes ve bana iyi geldiği için dua ederek devam ediyorum. Bugünün planına daha güneş