Şiir Sanatı, Mutlu olma Sanatı, Komedi Sanatı
_Lord Byron_
_Ey güzel okur! Bir kez burnunu uzattığın bu sayfaların içinden bir daha çıkamayacağına ant içerim!
_Tabuttaki ceset gibi yalnızdım. Yalnızdım bir bulut gibi. Yalnızlık dediğim haremindeki sultanınkidir. Mağarasındaki bir münzevinin değil. Hava saydam, gök mavi ve toprak kıvançlıyken, görünmekten hoşlanmayan, çatık kaşlı bulut gibi
Büyüdüm artık
Canımı yakan insanların peşinden koşardım
Artık koşmuyorum
Gitmeyi göze alabilen hiç kimse için kılımı kıpırdatmıyorum
Filmler duygulandırmıyor
İnsanlar üzemiyor
Bencilleştim, duygularımı kaybettim belki, kim bilir
Sabahları mutlu uyanıyorum
Geceleri huzurlu uyuyorum
Pişman olduğum şeyler yaşamıştım
Artık pişmanlık nasıl bir şeydi hatırlamıyorum, neden mi ... ?
Çünkü birinin ne zaman gitmemesini istesem gitti
Çünkü benim yarım bıraktığımı, hep bi başkası tamamladı
Çünkü birine ne kadar az değer verirsen o sana o kadar çok değer verir
İşte bu yüzden beni değiştirdiğiniz ve yaşattıklarınız sayesinde
”Başka biri” yaptığınız için teşekkür ederim
İyi ki yoksunuz ... !
madem bugun dogum gunum, bu da benim bugune kadarki hikayem.
17 yaşındayım ve son 5 yılda en fazla 10 arkadaş, yakın olarak 5 arkadaş biriktirmişimdir. ne yaşıtlarım gibi bi hayatım(hem maddi, hem hayat olarak) yoktu ve ben bunu çok erken yaşta fark etmiştim. yani ben onlar gibi değildim ama onlarla birlikteydim. 12 yaşında bunu fark edip sosyal olarak ciddi bi şekilde içe kapanık yaşamaya başladım: bi an
Hoşgeldin yeni yaşım,
27'si doğum günümdü. Bir seneyi daha geride bıraktım. Müthiş tecrübelerle geçen koca bir sene. Gökyüzüne doğru atılmış mutlu ve kocaman kahkahalar, bazen yalnız ve hıçkırarak hatta bağırarak bazen nerede olduğunu dahi önemsemeden uzun upuzun sessiz ağlayışlar, yeni insanlar, eski insanlar, hayatıma girenler, hayatımdan çıkanlar, yepyeni tecrübeler, kuracağıma inanmadığım hayaller, kurduğum hayallerin elimde kalan kırıkları, uyulmayan eski kararlar, uyulması beklenen yeni kararlar, yeni sorunlar, eski sorunlar, endişeler, stresler, dersler, ödevler... Yepyeni bir beni oluşturan 365 gün... 23 yaşım.. Kendimi bulduğum bir yaş oldu, 23 yaşım. Kendime bir şeyler kattığım, arkama baktığımda yepyeni tecrübeler kazandıran bir yaş. Çoğu kötü şeyi bile iyi ki diye anabiliyormuş insan bunu öğrendim. İyi ki yaşadım hepsini diyorum şimdi.
Duygusal bir akşamdan kafa şişiren bir ileti oldu. Mazur görürsünüz umarım. İyi geceler :)
1957 – 59
İstanbul, Fatih,
Bütün gün beni, bu kâğıtların başında oturmaya iten yalnızlığımı düşündükçe acımın artmasını istiyorum. Bu büyük, kalabalık şehirde hiçbir teselli yok benim için. Acım, çok önceleri, başka sokakların, başka pencerelerin, yatak odalarının, bütün o anlamsız eşyanın bulunduğu ortamda çok daha büyüktü. Şimdi başka bir