Harry Potter and the Deathly HallowsJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Bloomsbury · 201523,2bin okunma
"GEÇMİŞİN YÜKLERİNDEN KURTULMAK"
Geçmişte belki çok acı şeyler yaşadın, alman gereken sevgiyi alamadın, kötü muameleye maruz kaldın, belki de ihmal edildin. Sevilmedin, değer görmedin. Yaşadığımız olumsuz olaylardan dolayı hepimiz biraz yaralıyız. Bazılarımız zaman içinde bu yaralarını tedavi ederken bazılarımızın yaraları ise hâlâ kanamaya ve acımaya devam etmekte.
Peki,
Bir gün bir dostum bana: Bir ölüye göre fazla nefes alıyorsun. demişti.
Başta yadırgamış, ama sonradan ona hak vermiştim.
Yaşamaya büyük bir yeteneğim olduğunu düşünüyorum. Yani nasıl yaşanması gerektiğini çok iyi biliyorum. İyi hayat nasıl geçirilir, çok iyi biliyorum.
Ama ilgimi çekmiyor.
Yani yaşamaya büyük bir yeteneğim var ama ilgimi
Bildiğiniz gibi o şehir bir zamanlar güçlü bir yerdi; bizim şehrimizin ikiz kız kardeşi mağrur ve zarif Minas Ithil idi. Fakat burası, Düşman'ın güçlü olduğu o ilk zamanlarda hükmü altına aldığı, o düştükten sonra da evsiz barksız ve başsız gezen kötü adamlar tarafından ele geçirilmişti. Bunların hükümdarlarının kara şeytanlıklara düşmüş olan
"Legolas haklı, dedi Aragorn sakin sakin. "Yaşlı bir adama habersizce, meydan okumadan, bu şekilde vuramayız, ne kadar korku ve kuşku içinde olsak da. izle ve bekle!"
Tam o sırada yaşlı adam adımlarını sıklaştırarak şaşırtıcı bir hızla taş duvarın dibine geldi. Sonra onlar kıpırdamadan durmuş aşağıya bakarken o da aniden yukarı
İnci
Geçen gecelerden birinde okumuş, sonra gecelerce bitmeyen rüyalarımdan dolayı kendime, inadıma kızmıştım.
Her türlü ihtimalde zalimin kazandığı, iyilerin güzel günler umudunun, bebekleriyle birlikte yittiği bir hikaye. Sonuna kadar, hem de o kadar son ki inci denizi boyladığında bile acaba mutlu bir sonu var mı diye arka sayfayı çevirdiğim kadar son, bekledim iyi şeyler olmasını.
Sonra arkadaşımla konuştum hatta. "O kadar safım ki" dedim, "mutlu olacaklar sandım." Kendime kızdım, çok kızdım. Hala kızıyorum. Dünya bir gün iyi olacak sandım.
Dünden beri höykürerek ağlama isteğimi bastıramıyorum. Gördüklerim, başıma bela empatim artık kalbimi çatlatmak üzere.
"Dünya kötü, insanlar kötü" zanları artık edebiyat olmaktan çıktı. Etiyle, kemiğiyle, kanıyla, teslim olmuş canıyla, başı kopuk bebek bedenleriyle karşımızda, buz gibi bir gerçek. Cehennem yanıbaşımızda. Yanmadan yanıyoruz. Bu dünyada gözümüzü kapamaya çalıştıklarımızın azabı buysa, gerçek hesap görülünce halimiz ne olur bilmiyorum.
Allahım o insanları refaha erenlere; bizi, elinden dua etmekten başka bir şey gelmeyenleri de affettiklerine katsın.
Sonuç olarak kitap tavsiyemdir. Okuyun. Mutlu sonlar, kavuşmalı masallar çok geride kaldı. Alıştıralım kalbimizi.
#rafahonfire
#freepalastine
#inci
#johnsteinbeck
John Steinbeck
İnci