İyi ki anneler var.
Bana dünyayı kucakla deseler ben...
Gider "Anneme" sarılırım...
Gerçek hayattan esinlenmiş etkileyici bir öykü…
Annem, evi, babamı ve bizi terk ettiğinde ben altı yaşında, abim sekiz yaşındaydı. Annemin babamı terk etmesini o yaşta bile anlamıştım da, bizi terk etmesini anlamamıştım. Anne çocuklarını terk eder miydi?
Babam, annemi döverdi. Babam beni, abimi döverdi. Ben o yaşlarda babalar döver diye biliyordum. Babalar döver…
Anneler olmayınca, evlerin
Beyaz Ölüm Kuşları...
Sonra bir gün anneler de ölür
Böcekler ve kertenkeleler ölür
Boşalır suyu havuzun kum seddi yıkılınca
Sivrisinekler ve kağıttan kayıklar ölür
Sonra o gün çocuklar da ölür
Biz hepimiz önce küçük bir çocuktuk
Kozmosun çok
değerli parçaları var. İnsan motivasyonunu sağlayan kusursuz anneler de mükemmellik döngüsüne çok katkı verir. Böyle anneye sahiptim. İnsan eksenindeki insan standardını aşıp göklere yükselen annem ile yaşam gururunu iyi ki hep yaşayabilmişim.
Beyaz Ölüm Kuşları
sonra bir gün anneler de ölür
böcekler ve kertenkeleler ölür
boşalır suyu havuzun kum seddi yıkılınca
sivrisinekler ve kâğıttan kayıklar ölür
*
sonra o gün çocuklar da ölür
*
biz hepimiz önce küçük bir çocuktuk
Ayşe Kulin, adı Aylin'i okuyorum kitaptaki karakterler o kadar lüks içinde yaşıyorlar ki tek dertleri kızlarına iyi bi koca bulmak isteyen anneler var benim fakir ruhuma ağır geldi bu kitap ben alışmışım sürünen fakir insan edebiyatına