Kader
Kader etkinliği, insanın sorumluluğunu ortadan kaldırmaz. İnsanın sorumluluğunu pekiştirir kader inancı. İnsan, Allah’a inanmanın keskin bilinci içinde büyük sorumluluğunu idrak etmenin şerefine erer. En bilen, en bilinçli, en yetenekli yaratık olması, sorumluluğunu artırır insanın. Bu dünyada iyi ve kötünün, hata ve sevabın bulunuşu, bu sorumluluğun temel kaynağıdır. Hayat, sırf sevap veya sırf hatadan ibaret olsaydı, sevap ya da hata hayatı olduğunu bilemiyecek ve söyleyemiyecektik.
Sağlık Psikolojisine Doğru
İnsan sağlığı ve hastalığı üzerine yeni bir anlayış doğuyor.
Bu anlayış öylesine heyecan verici ve olağanüstü olasılıklara gebe ki, henüz sınanmamış ve onaylanmamış, yani bilimsel bilgi
olarak benim senmemiş de olsa kamuoyunun önüne bu konu ile
çıkma isteğime karşı koyamıyorum.
Bu anlayışın tem el varsayımları:
1. Her birimizin biyolojik
Deleuze, Spinoza’nın pratik felsefesini ele aldığı kitabında, bu kopuşu, “Ahlaka-Karşı Spinoza” başlığı altında Adem’in yasak meyvayı yemesine ilişkin dinbilimsel ahlak söylemine Spinoza’nın getirdiği yorumu hatırlatarak anlatır: “Bu meyvayı yemeyeceksin” sözleriyle dile getirilen, aslında olumsuz bir nedensel ilişki imkanının önceden haber verilmesinden başka bir şey değilken, bu sözler Adem tarafından bir ahlak buyruğu, bir yasak olarak algılanır. Aslında söz konusu olan, karşılaşmaları uygun olmayacak iki cisim arasındaki ilişkidir. Meyva, yasak ya da onu yemek günah değil, insan kaderi için zararlıdır. Spinoza, Kötülük kategorisi altında topladığımız her şeyin, zehirlenme, hazımsızlık, hastalık gibi, ilişkileri bozan, birleşimleri çözen olgular olduğunu belirtir ve İyi ya da Kötü yerine yararlı ve zararlıyı geçirmeyi önerir, tıpkı Nietzsche’nin şu sözleriyle anlatmak istediği gibi: “İyi ve Kötünün ötesi, en azından, yararlı ve zararlının ötesi demek değildir.”
