Öncelikle kitabı herhangi bir 160 sayfalık kitapmış gibi hızlı bitiremedim.Ağır bir roman demem doğru bir tanım değil sanırım.Kitap benim için yoğun bir kitaptı.Bu kitap 300-500 sayfa yazılabilirdi ancak Sabahattin Ali bu duyguları 160 sayfaya sığdırmayı başarmış.Bunun için bu kitabın 5 sayfasını okuduğumda kendimi herhangi bir kıtabın 20 sayfasını okumuş gibi hissettim.-özellikle orta kısımlarında-
Raif Efendi’nin düşüncelerinde kendimi bulduğum yerler oldu.Maria Puder’e yeri geldi hak verdim yeri geldi hareketlerini saçma ve şımarıkça buldum.Ancak bu kitap benim için “Evet ben o kitabı okumuştum iyiii güzeldi.” demeyeceğim aksine uzun uzun cümleler kuracağım ve yıllar sonra bile karakterlerini düşündüğüm bir kitap olacak.