Sertap Erener son şarkısında söylediği gibi ben de böyle iyileşiyorum…
“Gerçek olanı gözler göremez” sözünü kitapta göz sürerken gerçek diye bir şeyin olmadığına, hep bir gerçek üreticisi olduğuna inandığımı fark ediyorum.
Her şey gerçek olmayacak kadar güzel başlamışken, olayların can kaybına kadar varmasından elbette herkes gibi ben de büyük
"O gün ilk defa seni gördüm. Düşün sen dünyaya geleli beri kaç yıl geçmiş aradan. Düşün ne kadar çok özlemiştim seni."
Ümit Yaşar Oğuzcan içimde öyle bir yere dokunuyor ki... Ait hissediyorum onu okurken. Bir yerden ziyade bir duyguya ait, bir insanın kalbine ait olduğumu sandığım ânlarda dahi kendime ait gibi. İyileşiyorum onun satırlarının arasında. Kâğıt kokusu onun mürekkebinin varlığında oksijene dönüşüyor sanki. Öyle bir etkisi var bende. Şairliği büyük, süslü cümleler kurabilme becerisi sanırlar; oysa şairlik en basit, en sıradan görünen kelimelere hektarlarca anlam yükleyebilme becerisidir. Şairlik sadeliğin ardına gizlenmiş eşsizlikte saklıdır.
"Aşka Dair Nesirler"i okurken de bunu hissediyorsunuz. İlk başta şiirler karşılıyor sizi:
"Bu oksijen gazı olmasa da olurdu
Ama Beethoven gelmeseydi dünyaya
Seni bu kadar sevemezdim."
Sonrasında benim kalbimi bıraktığım yere: "Sahibini Arayan Mektuplar"a doğru yol alıyorsunuz. Öyle mektuplar ki bunlar, sahiplerini aramaktan ziyade sahipleri tarafından aranmayı hak ediyorlar. Satırlar kağıtlardan havalanıp kalbinize işliyor. Yine Nisan oluyor yine Mayıs oluyorsunuz. Yine "o"nu ilk gördüğünüz âna gidiyor, yine aynı hissediyorsunuz.
"Bana 'Çok yazıyorsun.' diyorlar. Bir insana 'Sen çok yaşıyorsun, artık öl." denir mi?
Bu sebepten bir ânda okunup bitirilecek kitaplardan değil. Hazmede hazmede gitmek lazım yoksa kalp dayanmıyor. Dünyaya bir es verip bir duraklık nefes almaya ve kalbinin yerini anımsamaya ihtiyaç duyanlara tavsiyemdir.
#ÜmitYaşarOğuzcan #AşkaDairNesirler
Çoğunluğun beğenisine sahip bu kitabı bitirdiğime bir boşlukta kaldım. Idealist, mücadeleci ben yok olmuştu. Öyle sanıyordum.Altı çizilesi birçok yerle rehber olabilmeyi başarabilecek bu kitap, yok olduğunu sandığım düşüncelerimin kırıntılarıyla karşılaşıp eski bana dönmemi sağladı. "Bir kuşu özgür olduğuna ikna edebilmek niye dünyanın en zor işi?" sorusunun derinliğinde kanatlarımı onarıyorum. Her sayfadan bir sözcük kanadıma dokunuyor sanırım iyileşiyorum.
Arkadaşının hayati organımda tümör varmış acı verici bir ameliyattan önce, her gece kendine şu anda iyileşiyorum, bütün bedenim yeniden sağlıklı hale geliyor demiş ve bir ay içinde TAMAMEN iyileşmiş. Sürekli böyle hikayeler var. Bundan 100 yıl önce tıbbın gelişmediği dönemlerde dr. elini hastaların üzerinde gezdirerek iyileştiriyordu, böyle bir çok hastasını iyileştirdi gibi .. bilim adına verdiği örnekler ve hipoteZinin kanıtları bu şekilde. Anafikri nasıl düşünürseniz öyle olur , neyi isterseniz ona ulaşırsınız. İyileştiğini hayal edince iyileşirmişsin, zengin olduğunu düşününce zengin olurmuşsun yani her ne düşünürsen ... bütün 286 sayfalık kitap sürekli 10 sayfanın tekrarıyla oluşmuş gibi. İyi yönleri olarak da kitabı okumaya çalışırken , kendiniz için iyi dileklerde bulunuyorsunuz denemek amaçlı...
Ama bu yaşıma kadar, benim de gözümde canlandırdığım iyi ve kötü şeylerin tam olarak başıma geldiği oldu. Örneğin küçük bir köpeğim vardı adı Monika. Onun bir sokak köpeğinin saldırısıyla ölmesinden çok korkuyordum, düşünmek istemiyordum ama istemeden gözümün önüne geldiğinde , Monika ya bir daha sarılıp öpüyordum ve tam olarak da o şekilde öldü. O yüzden bilemiyorum belki de doğruluk payı da vardır.
KİTAP TAVSİYEM
ALINTILAR
Hasretinin,kalbimin en ücra köşelerini buram buram sızlattığı biricik yarim,seni çok ama çok özledim...
Sensiz geçen her gün ve gecede sen vardın,seni Hep Hissettim...
Aradığım ne varsa onda birleştiğini gördüğüm ruh eşimi buldum...
En yüksek tepelerde,en sert ve bir o kadar da sıradışı rüzgârlar olduğunu biliyorum...
Bir
Kısasa Kısas ya da "Çok Kullanılmış Erkek Evlat"
Colette! Evet, Colette. Dul, Karadul! Dansını beğenmediği erkeğini afiyetle yerken, ceza ya da ecza olsun için, aynı zamanda, kendisini de yeyip -tüketen, kara, kapkara bir dul! Tam sekiz gözlü, ruhu tavan arasında ama çatlaklardan sızan ışık hüzmelerinden , sürekli ruhuna yeni yollar bulup kendini yeniden kuran ama tam iyileşiyorum derken de
