430 syf.
8/10 puan verdi
Kitap kesinlikle kısa ama çok naif ve güzel hikayelerle doluydu.
Umut veren, iyimserlik aşılayan bir dil kullanımıştı.
Kitapsever bir arkadaşa hediye edilebilecek en güzel kitaplardan biriydi bence.
Tüm begenenlerin aksine pek begendigimi soyleyemem. Kurgu iyiydi ama yazarın kahve molalarini bile görmek mümkündü kitapta. Kısa ve yüklem dolu cümleler başarısız çevirme ihtimali doğuruyor. Tam aksiyon başladı diye beklenti içine girdiğimde kitaba yeni karakterler dahil olup o heyecanı kesti. Karakter açısından çok kalabalikti. Ve sonu fazla iyimserdi.
Amerikanlarin Rus politikasını Rusların da Amerikan politikasını elestirmesi bu kitapta da vazgecilmezdi (!)
Meryem’in girdiği köhne labirentten çıkmayı başarması takdire
değerdir! Kahramanımız yaşam mücadelesinde kendisine ait çok
şeyden vazgeçmek zorunda kalsa da, gösterdiği azim ve güçlü iradesi
ile kutlanmayı hak ediyor.
Hikayelerin sonu genellikle karamsarlıkla, tıpkı -Kerem’in
yanıp kül olması- gibi biterken burada ümit ve iyimserlik kazanmıştır.
Uzun yolu seçip Meryem’i tekrar yaşama katarak ezber bozan;
insanlığın bağrında çıban gibi acı veren sosyal yaralardan birini
başarıyla deşen yazarına teşekkürler!
Tekin ÖZDEMİR
Yazar
168 syf.
7/10 puan verdi
Küçük şeyler; kimi zaman burun kıvırdığımız, kimi zaman daha fazlasını isterken yetinmek zorunda kaldığımız...
Mutlu olmak için küçük şeyleri görmemiz gerek, fark etmemiz, aslında büyük şeylere ulaşacağımız yolun bu küçük deneyimlerden, sevinçlerden ya da üzüntülerden geçtiğini öğrenmeliyiz.
Hayata bakış açımızı sorgulamamızı istiyor, ama bunu yaparken her şeyin belli bir ölçüsü olduğunu da hatırlatıyor. Ödül, ceza, geribilgirim, iyimserlik, kötümserlik...
İş hayatınızdan, ailenize, arkadaşlarınızdan, komşularınıza kadar geniş bir iletişim ve davranış modelleri sunuyor kitap bize. Maalesef aynı olaylara zamana, mekana, kişiye ve içinde bulunduğumuz ruh halimize göre tepkiler karşılıklar veriyoruz, doğrularını anlatıyor.
Üstün Dökmen ve Doğan Cüceloğlu her zaman ayrı bir yerdedir bende, o yüzden de tavsiye eder iyi okumalar dilerim.
68 syf.
8/10 puan verdi
Öncelikle yazara teşekkürü bir borç biliyorum. Çünkü yakın zamanda okuduğum diğer yazarlar gibi, batıdan gelen her şey haramdır üslubu ile yazmamış. İlimin ve bilimin her zaman yol göstericisi olması gerektiğinin bilincinde. Günümüz şartlarında gelişme olmadan ne Müslümanlığın ne de inandığımız değerlerin korunamayacağının farkında. Dış dünyaya
Günlerdir bitmeyen ve beni resmen yatağa düşürmüş bir hastalıkla cebelleşiyorum: kafam sanki bugüne dek sadece ağrı çekmiş sıcak koca bir kütle , yastığıma yastık eklesem ya da ilaç içsem bir şey farketmiyor. Günlerdir devam ediyor...bütün bu ağrılı günlerim art arda okuduğum iki Stefan Zweig kitabıyla bir nebze güzelleşti, ağrıları biraz olsun dindirdim. Dün "Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu"nu okuyup edebiyat cennetlerinde ferahlamıştım, Allahtan bugün de Mürebbiye kitabıyla ağrıya sızıya hastalığa inat birbirinden güzel, birbirinden lezzetli 4 hikâyeyle akşamlık ilacımı da almış oldum. Şurası artık kesin ki; Stefan Zweig'ı okumaya devam edeceğim. Çünkü yazarın insan ruhuna kalemiyle teması, ruha verdiği önem, insan ruhunu böylesine çıplak gösterebilme mahareti onun kalburüstü bir edebiyatçı olduğunun kanıtları. Kitabın sonuna geldiğim anda bile ilk hikâyedeki çocuklar aklımdan çıkmış değildi, ya da bir diğer hikâyede Margaret'in yirmi beş sene sonra çocukluğunda aşık olduğu ünlü oyuncuya vefa borcunu ödeyişinin yarattığı iyimserlik de öyle. Bunu Zweig nasıl başarıyor? Bu karakterler neden bu kadar canlı, bu kadar gerçek? Bunu ancak has bir edebiyatçı yapabilir. Kalemiyle karakterlere böylesine ruh ve can verebilen bir yazar gerçekten ve ancak hakiki ve büyük edebiyatçılardan biri olabilir... Zweig gibi.
