Yüz defa kendimi öldürmek istedim ama hayatı hâlâ seviyordum. Bu gülünç zaaf belki de en uğursuz eğilimlerimizden birisidir; zira her an fırlatıp atmak istediğiniz bir yükü sürekli taşımaya devam ettirmeyi istemekten daha ahmakça ne olabilir ki? Kendi varlığından nefret etmek ve varlığına tutunmaktan? Bizi yalayıp yutan yılanı kalbimizi yiyip bitirene kadar okşamaktan?