- KAVGAMIZ...
"Efendim, bizim davamızın kavga şartlarını nasıl görüyorsunuz?"
"Elbette ümitliyim!.. 'Allah'tan ümit kesilmez!' ölçüsüne son haddiyle bağlı bir ümitvarım!.. Bunun dış dünyadaki delillerine dayanan bir destek yanı da var!..
Ama hemen belirteyim... Kavgaya dair olmayan kuru iyimserlik, insanı kötüyü inkâr etmeye götürür; çünkü kötüyü inkâr etmek, onunla mücadeleyi önler, gayreti tüketir...
Aksine, hatayı açıkça görmek, insanları harekete geçirir ve insan ancak düştüğünü fark ederse ayağa kalkar!"
O karmaşık ruh halim suratıma yansımasın diye kocaman bir iyimserlik yerleştirdim dudaklarıma, kocaman ve yalandan bir iyimserlik...
kocaman ve yalandan bir iyimserlik ...
Derken bizi yaşamın karşısında kendimizden emin ve hazırlıklı hissettirmeye çalışan, bütün kitaplarda okuduğumuz “iyimserlik” ve “ümit” gibi kelimelerin alt tarafı birer sözcük olduğunu idrak ediyorum. Bu sözcükleri ilk telaffuz eden âlimler belki de onları anlamlandırma arayışı içindeydiler ve böyle bir uyarıcıya nasıl tepki vereceğimizi görmek için bizleri kobay olarak kullandılar.
Türkiye'de yaşamakla hepimiz, farkında olalım ya da olmayalım, bir şeamet tellalı kesiliyoruz. Gözlerimiz sadece kötü olanı görmeye, kulaklarımız kötü olanı işitmeye ayarlanıyor. Günün önemli bir kısmını yakınmaya ayırıyoruz, değiştirmek için hiç çaba harcamadığımız şartlardan yakınıp duruyoruz. Seçici dikkatimiz en kötü olanı ayıklamaya programlanıyor. Ümit ve iyimserlik duygusuna sahip olan insanlar ise yakınmak yerine eyleme geçmeyi yeğliyor. İyimser bir tutuma sahip olan insanlarda belirgin özelliklerden bir tanesi, bu kişilerin kendi duygusal ihtiyaçlarının daha fazla farkında olmaları ve hayatın getirdiği olumsuzluklara takılıp kalmamaları. Ümit ve iyimserliğin bir mücevher gibi ruhunda gezdiren insanlar sayesinde dünya güzelleşir. Onların yeryüzüne vuran ışığı; bize adaletin, eşitliğin, saygının hâlâ mümkün olduğunu, istersek kötülüğü değiştirebileceğimizi telkin eder.
