Vuslatı, hasreti bitiren bir iletişim aracıydı pencere.Hele bir de çıktı mı pencereye, dünya o gidene dek bir bayram sevinci, bir karnaval
ben sadece seni sevmeyi çok iyi bildim
uykumu sallandırırken dar ağacında ve
başrolde bir tüfenk
sekerek bir yenilgiden diğerine zafer zannedilen
üstelik uzaklarda yaşlanırken.
“Son Cümle”
‘Kendine iyi bak’
Herkese bir pencere lazım, önünde oturup her şeyi unutabileceği
İnsan pencereden iki şey için bakar: Ya birini göndermiştir, ya da birini bekliyordur
Koşturdum da duramadım bir ağacın gölgesinde
Cahildim, dünyada kanacak bir renk aradım
Bulamadım.
Hayatın tam içindeydim,hayatım belki de çok uzağında.
Sayfa 24
Kaburgalarıma sığmayan bir çırpınışı bastırıyorum ellerimle
Ellerim küçük, bileklerim ince, gücüm yok dünyaya. Bilmiyorlar, kalbimden sıyırmak kolay olmadı.
“Aslında hayatta tam vaktinde olmayan hiçbir şey yok.”
Uzun bir yolu paylaşanlar, çıkınları daha ilk mola yerinde çıkarıp tüketmezler.